Σε κάποιους αρέσει ν’ ακούν “τα ίδια και τα ίδια”.
[Ίσως διότι νιώθουν κατά βάθος αμφιβολία ή ανασφάλεια…]
Κι αυτή την επαναλαμβανόμενη άποψη – γνώμη τείνουν να (ή: αυτόματα) την θεωρούν ως σωστή.
[Και, επιπλέον, “δεν έχουν αμφιβολίες” και “δεν νιώθουν ανασφάλειες”, αφού, πλέον, “κατέχουν” την βεβαιότητας της αλήθειας…]
Κάποιοι άλλοι προτιμούν και προκρίνουν να ακούνε ή να διαβάζουν το/τα διαφορετικό/-ά. Να συν-ομιλούν, να συν-διαλέγονται, να συ-ζητούν.
Διά-λογος, δια-λογισμός, δια-λεκτική, συ-ζήτηση είναι, κατ’ εμέ, όροι και έννοιες και τρόποι συμπεριφοράς πολύτιμοι.
[Αυτός που δια-φέρει δεν είναι δα συνώνυμο του δια-βόλου!....]
Οι δεύτεροι είναι οι φιλόσοφοι!
Οι πρώτοι είναι αυτοί που περνιούνται για (ή: αυτοαποκαλούνται και αυτοπροβάλλονται ως) “σοφοί”…
Μέσα στα… “κάγκελα ασφαλείας” των… εισαγωγικών οι τελευταίοι, που ταυτόχρονα γίνονται η φυλακή (του πνεύματός) τους.
Εκτός εισαγωγικών οι άλλοι, οι φιλό-σοφοι, “καταδικασμένοι”, κατ’ επιλογή τους, να μη νιώσουν ποτέ “σοφοί”, αλλά απλώς [“απλώς”;…] “φίλοι της σοφίας”, που με παθιασμένο έρωτα την αποζητούν συνεχώς κι αδιαλείπτως….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου