Γράφει για «Αποτυχημένες Πολιτείες» ο Τσόμσκι κι αναφέρεται, βεβαίως, στις «Ηνωμένες Πολιτείες»…
…Που όσο κι αν είναι σήμερα η Παγκόσμια Υπερδύναμη, η Παντοκράτειρα, η Μονοκράτειρα, όσο κι αν φαίνεται (σήμερα) ανίκητη… αργά ή γρήγορα, νομοτελειακά, θα καταρρεύσει… Όπως ακριβώς συνέβη, ανά τους αιώνες, με όλους τους αυτοκράτορες και τις αυτοκρατορίες… (…που και εκείνες φαίνονταν, στην εποχή τους, ανίκητες…). Όλες είχαν το τρωτό τους σημείο, την αχίλλειο πτέρνα τους….
Κι ήταν, θαρρώ, αχίλλειος πτέρνα τους, αυτή ακριβώς η αίσθηση της παντοδυναμίας… Αυτή η «Ύβρις»!... Που όσο παραμένει (πόσο δε μάλλον όταν γιγαντώνεται…), αργά ή γρήγορα δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη…
(Ευτυχώς που υπάρχει αυτός ο αιώνιος, ο απαρέγκλιτος κανόνας…)
Οι ΗΠΑ, λοιπόν, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Τσόμσκι, εξαιτίας της παντοδυναμίας που νιώθουν, θεωρούν πως μπορούν (και το κάνουν έμπρακτα…) να μην αποδέχονται το Διεθνές Δίκαιο και τα Διεθνή Δικαστήρια, εάν αυτά είναι εναντίον τους, να καταπατούν συμφωνίες που έχουν υπογράψει, εάν κρίνουν πως είναι εις βάρος των συμφερόντων τους κ.λπ.
Την ώρα που κάποιοι «βαδίζουν και παραμιλούν» [ή και… (το) σφυρίζουν αδιάφορα…], εγώ «διαβάζω και αγανακτώ»… Αγανακτώ με τον τρόπο που οι μεγάλοι, οι ισχυροί της γης, οι έχοντες και κατέχοντες (το καρπούζι και το μαχαίρι…) προσπαθούν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους κατά το δοκούν… Ιδίως «στρεβλώνοντας» τα γεγονότα και παραπληροφορώντας – παραπλανώντας το κοινό… Εμφανίζοντας «το μαύρο ως άσπρο», αυτοαναγορευόμενοι σε «περιστερές» ενώ είναι λύκοι προβατόσχημοι, και (παράλληλα) σπιλώνοντας τους αντιδρώντες, ώστε να τους καταστήσουν αναξιόπιστους ή «γραφικούς» (κάτι που άλλωστε έχουν επιχειρήσει και κατά του ίδιου του Τσόμσκι, ιδίως εντός ΗΠΑ…)
Σε «τρελαίνει» μια τέτοια συμπεριφορά! Ή αποδεικνύει την «τρέλα» τους…
…και, βέβαια, τη δική μας τρέλα, αν την φέρουμε στα δικά μας μέτρα… Εάν νόμος είναι, για παράδειγμα, το δικό μας ατομικό συμφέρον, εάν η ηθική (μας) εξαρτάται από τα θέλω, τις επιθυμίες μας, τότε… καήκαμε!... Αποτύχαμε!...
(Αλλά επειδή γι’ αυτό το θέμα, της ηθικής, έχω γράψει πρόσφατα, ας το αφήσω, ας προχωρήσω στα επόμενα…)
Η «Ύβρις» δεν αφορά, βεβαίως, μόνο τους μεγάλους και τους ισχυρούς, μα όλους! Μικρούς και μεγάλους! Θνητούς και ημίθεους… που ζήλεψαν και κλέψαν λίγη απ’ την δόξα των θεών… (ή μήπως –δεν θυμάμαι τώρα!- ακόμα και τους θεούς τους μυθικούς;!...)
Η Ύβρις, λοιπόν, πιστεύω, πως μας αφορά όλους και ως ανθρώπινο γένος… Που πιστέψαμε πως είμαστε οι δυνατοί, οι κυρίαρχοι ετούτου του πλανήτη… Πως μπορούμε ν’ αποφασίζουμε ποιοι ζώντες οργανισμοί θα επιβιώσουν και ποιοι θα εξαφανιστούν… Που νομίζουμε πως μπορούμε να μεταλλάσσουμε τους οργανισμούς, για να θρέψουμε την αχόρταγη απληστία μας… Που τόσοι αλλεπάλληλοι σεισμοί και ηφαίστεια, δρώντας λες ως «προφήτες» και «διδάσκαλοι» για να μας τονίσουν και να αποδείξουν την αδυναμία και την ασημαντότητά μας, δεν είναι ικανά να «ταρακουνήσουν» λίγο (και) το μυαλό μας και την (τρόπος του λέγειν…) «λογική» μας… Που δρούμε και πράττουμε ανεξέλεγκτα, προκαλώντας και επιτείνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το λιώσιμο των πάγων, την τρύπα στο στρώμα του όζοντος… Που στήνουμε «σημαίες» κατακτητικές σε δορυφόρους και πλανήτες, μα και (προσφάτως….) στα βάθη των θαλασσών, χωρίς καν να γνωρίζουμε… Που, μέσα στην ύβρι μας, πάντα, συνεχίζουμε την στρατικοποίηση του διαστήματος… Που δεν περιοριζόμαστε στην θεμιτή, ενδεχομένως, απλή επέκταση και στην επιστημονική έρευνα, μα «παίζουμε εν ού παικτοίς» [Κάπου, για παράδειγμα, είχα διαβάσει για σκέψεις (;) επιστημονικές, φανταστικές, να μετακινήσουμε, λέει, τον άξονα της γης και την πορεία και την κίνηση του πλανήτη μας…] Κάποιοι από μας άρχισαν ήδη να «τσαλαβουτούν» όχι απλώς ανέμελα, μα απρόσεκτα, με λασπωμένες μπότες, στα νερά της βιοτεχνολογίας, αγνοώντας τις συνέπειες…
Γι’ αυτό σας έγραφα, όπως ίσως θα θυμάστε, πως το βιβλίο αυτό (βιβλίο που το συνιστώ ανεπιφύλακτα…) μπορεί και είναι αφορμή και ευκαιρία για προβληματισμό, όχι μονάχα για τις «Αποτυχημένες Πολιτείες» και τους «Αποτυχημένους Πολίτες», μα και για τους «Αποτυχημένους Ανθρώπους»…
1 σχόλιο:
Καλησπέρα :-)
Ο Τσόμσκι, σε όλες σχεδόν τις συνεντέυξεις του, μιλά για όλα αυτά, που προφανλως τον πονούν και ενοχλούν, όσον αφορά στην πατρίδα του.
Οι Η.Π.Α έχουν καταφέρει πολλάκις να εξαφανίσουν κάθε ίχνος δικαίου, να απαξιώσουν Οργανισμούς όπως ο Ο.Η.Ε, με την Γιουκοσλαβία, το ΙΡΑΚ, το Αφγανιστάν.
Και δεν θεωρώ όλους τους πολίτες των Η.Π.Α, ίδιους.
Όμως, μία κυβέρνηση που πράττει ατιμωρητί κατ΄αυτόν τον τρόπο, έχει, ως έναν βαθμό, τη συναίνεση του λαού του.
Αποτυχημένοι είμαστε σχεδόν όλοι, δυστυχώς.
Αυτός ο κόσμος δόθηκε σε όλους, αλλά τον άρπαξαν οι λίγοι, κι αυτή είναι η αλήθεια.
Όταν πρόκειται να αποσπάσουν στήριξη για τα σχέδια τους, τότε θυμούνται ότι υπάρχουν και άλλα κράτη, κι άλλοι άνθρωποι.
Δημοσίευση σχολίου