Αποκλειστικό!... Αποκαλύπτω την ταυτότητα των Seagull και Eagle

«Αποκλειστικό! Το καρναβάλι πέρασε!... Αποκάλυψη: Βγάζουμε (εν μέρει) τη μάσκα των Seagull και Eagle! Και όχι μόνο… Διαβάστε αποκλειστικά και μόνο σε μας…»
…Πώς το γράφουν οι εφημερίδες; «Η στήλη θα απουσιάσει λόγω διακοπών και ταξιδιού του συντάκτη της»… […ή κάπως έτσι, τέλος πάντων!...]
Το παρόν ιστολόγιο, όπως και κάθε ιστολόγιο άλλωστε, δεν είναι εφημερίδα […αν και, φυσικά, είναι εφήμερο… Και πιο πολύ, ενδεχομένως, ο συντάκτης του… Αλλ’ αυτό είναι «μια άλλη ιστορία», ένα άλλο σοβαρό θέμα προς πραγμάτευση… αλλ’ ουχί προς διαπραγμάτευση…]. Υπ’ αυτή την έννοια δεν υποχρεούται να «δώσει εξηγήσεις» στους τυχόν τακτικούς ή έκτακτους αναγνώστες, συνομιλητές και φίλους, για την όποια απουσία. Έτσι κι αλλιώς, άλλωστε, ήταν τόσο μικρή, χρονικά, η απουσία… [: ένα τριήμερο που έγινε (Έλληνες είμεθα γαρ!...) «σεμνά και ταπεινά» πενθήμερο!...] …που δεν έγινε καν αντιληπτή!...
Ο μόνος λόγος που «το κάνω θέμα» είναι… για να κάνω, τελικά, αποκαλύψεις!... [«Σιγά το πράγμα»!... Μην έχετε και πολλές απαιτήσεις, μην σας ενισχύω και εγώ τις προσδοκίες σας… Μικροαποκαλύψεις!...]

Ο γράφων, λοιπόν, ταξίδεψε (και) αυτό το… «πενθήμερο τριήμερο» σ’ αυτό που λογίζει ως πατρώα γή, ως πατρίδα του [Παρεμπιπτόντως, πάντως, αναφέρω αφενός μεν ότι ποτέ δεν απέκτησα εκεί «εστία» (ουσιαστικά ποτέ δεν έμεινα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα μέρος, στα παιδικά μου χρόνια, ώστε να προλάβω να «ριζώσω» κάπου…), αφετέρου δε ότι εδώ και καιρό ασχολούμαι συστηματικά (και) με την απώτερη ιστορική καταγωγή και προέλευση της οικογένειας, που φαίνεται να έχει μυρωδιά θαλασσινής αλμύρας και νησιού, που ταιριάζει και αρμόζει σ’ έναν γλάρο – seagull…]
Το Σάββατο που μας πέρασε, λοιπόν, «Σάββατο των ψυχών» ή «Ψυχοσάββατο» κατά την παράδοση του λαού μας, πήγα στον τάφο του πατέρα μου. Όχι διότι ήταν η συγκεκριμένη ημέρα… Το κάνω κάθε φορά που γυρίζω στα πάτρια εδάφη…
Την Κυριακή και τη Δευτέρα, μεταξύ πολλών άλλων, πήγα να δω (και να φωτογραφίσω) τα Καρναβάλια της περιοχής, των Κροκεών και του Μιστρά, αντιστοίχως…
…Όπως αντιλαμβάνεστε (ιδίως όσοι με έχετε καταλάβει, με έχετε «γνωρίσει» λίγο μέσα από τα κείμενά μου…) ο νους μου βρήκε ευκαιρία και «τροφή» να σκεφθεί για το καρναβάλι και τους «καρνάβαλους», για τους μασκαρεμένους και τους «μασκαράδες», για τις μάσκες και τις «μάσκες» των ανθρώπων, για τα πρόσωπα και τα «προσωπεία» της καθημερινότητας κ.λπ. κ.λπ. Μα σ’ αυτά θ’ αναφερθώ, ίσως, διά μακρών, σε άλλη ανάρτησή μου…

…Σήμερα απλώς βρίσκω αφορμή [και γι’ αυτό έκανα όλη αυτή την εκτενή εισαγωγή(!)…] να…. Σηκώσω λίγο τη μάσκα μου και να σας δείξω μέρος από το… «πρόσωπό» μου, να γίνω, από ανώνυμος, εν μέρει ή «οιονεί» επώνυμος… […κι αργότερα… βλέπουμε! Αν δηλαδή ψηφιστεί κανένας αντι-τρομο-μπλογκο-νόμος, σκέτος «καρνάβαλος», που θα μας υποχρεώνει να μην φοράμε μάσκες ανωνυμίας… τότε θ’ αποφασίσω αν θα βγάλω τελείως τη μάσκα μου ή αν θα ντυθώ… ας πούμε «μπάτμαν» και θα εξαφανιστώ….]

Την μάσκα – όνομα “seagull”, λοιπόν, δεν την διάλεξα. Νιώθω ότι αυτή με διάλεξε [Υπό άλλες συνθήκες θα αρκούσε, ίσως, απλώς το «γλάρος» για να παραπέμπει και στην αγάπη μου για τη θάλασσα… ή θα διάλεγα ένα άλλο θαλασσοπούλι, για να αποφύγω και όσα «σέρνει» στους γλάρους ο Καβαδίας…]. Αυτό έγινε όταν συνειδητοποίησα πως το “Seagull” περιλαμβάνει ως μόνα σύμφωνα τα αρχικά του ονόματός μου [SeaGulL… S.G.L….] Κι αν θέλετε να εξηγήσετε και το δεύτερο «L» της λέξης, δείτε το έτσι, ολοκληρωμένο: «S.G.L., Lacon» ή «Σ.Γ.Λ., Λάκων»…
Κατόπιν τούτου, όπως αντιλαμβάνεστε, ο πατέρας μου λεγόταν «Γ.Λ.» ή «G.L.». Έτσι ήταν πολύ φυσικό που διάλεξα ως όνομα για το δεύτερο ιστολόγιό μου, το “eaGLe”… Ο πατέρας μου ήταν, πράγματι, αετός… Πετούσε ψηλά, πνευματικά… Μαζί του έκανα κάποια πετάγματα, αυτός μου κληρονόμησε την αγάπη για τα ψηλά… […πόσο ψηλά;… μέχρι τα άστρα… μέχρι τον ουρανό…] Κι η μάνα μου, βεβαίως, το δίχως άλλο! Η μάνα μας διδάσκει, πάντα, τα πρώτα φτερουγίσματα… [Μα οι μάνες, πάντα, είναι πιο… γήινες… Έτσι δεν είναι;…]. Ο eaGLe… o Eagle… ο αετός… είναι και ήταν ανέκαθεν [όπως έχω γράψει καιστην πρώτη μου ανάρτηση εκεί (http://eaglestefanos.blogspot.com/2007/10/blog-post.html)] σύμβολο πνευματικής δύναμης κι ανάτασης. Για μένα, επιπλέον, το συγκεκριμένο ιστολόγιο συμβόλιζε και συμβολίζει την πνευματική παράδοσή μου, κείμενα δηλαδή που δεν είναι δικά μου αλλά η πατρότητά τους ανήκει σε άλλους και τα «κληρονόμησα» (όχι απαραίτητα όλα απ’ τον πατέρα μου…)

Λοιπόν… Τελείωσα (την... «αποκάλυψη») γι’ απόψε…

«Ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν» θα μου πείτε… Σας προειδοποίησα!...
…Όπως άλλωστε σας είχα «προειδοποιήσει» -προϊδεάσει με την πρώτη μου ανάρτηση ως Seagull (http://seagullstefanos.blogspot.com/2007/10/richard-bach-blog.html) ότι «θα σας εξηγήσω εν καιρώ» γιατί είχα διαλέξει το συγκεκριμένο όνομα… Το ίδιο έκανα και με το κείμενο που μέχρι αυτή τη στιγμή συνοδεύει τον τίτλο του ιστολογίου μου και το οποίο, πλέον, θα πρέπει να αφαιρεθεί απ’ την «μαρκίζα». Το αντιγράφω –καταγράφω απλώς, για λόγους ιστορικούς του παρόντος ιστολογίου: «Φόρος τιμής στο βιβλίο “Γλάρος Ιωνάθαν” του Richard Bach, ο τίτλος που διάλεξα για το blog μου (βλ. περισσότερα στην πρώτη ανάρτηση με τίτλο "Φόρος τιμής") Και όχι μόνο, όμως… Θα σας εξηγήσω εν καιρώ...». Τώρα, λοιπόν, που σας εξήγησα και γνωρίζετε, θα τροποποιήσω το σχετικό συνοδευτικό κείμενο…