Ουδέν κακόν (διάβαζε: οικονομική κρίση) αμιγές καλού

Ο ακατάλυτος νόμος της αιτιότητας, της σχέσης αιτίου και αιτιατού…

Ισχύει απαρέγκλιτα, ακόμη κι αν τον ξεχνάμε…

[…ακόμη και για χρόνια πολλά!...]

Οι πράξεις έχουν συνέπειες…

…Κι η Ύβρις προκαλεί την Τιμωρία και την Κάθαρση!...

* * *

Τι περιμέναμε, δηλαδή;

Να μένει εσαεί ατιμώρητη (ή, διαφορετικά: χωρίς συνέπειες) η πολύχρονη άλογη – αλόγιστη - ασυλλόγιστη συμπεριφορά μας και υποθήκευση του μέλλοντός μας;

Και μάλιστα να φιμώνουμε ή να λοιδορούμε τις όποιες φωνές λογικής μας μέμφθηκαν όλα αυτά τα χρόνια!....

* * *

“Ουδέν κακόν αμιγές καλού” λέει ο λαός.

Κι αυτό το “κακό” που μας συνέβη, δεν είναι εξαίρεση.

Ελπίζω, εύχομαι και νιώθω πως μπορεί να έχει / θα έχει και σημαντικές θετικές επιπτώσεις:

Να / Θα “έλθουμε εις εαυτούς”…

Να / Θα σκεφτούμε – συλλογιστούμε – λογικευθούμε…

Να / Θα επαναπροσδιορίσουμε τα “θέλω” μας…

Να / Θα αντικαταστήσουμε την απληστία μας με την ολιγάρκεια…

[Πόσο σπουδαίο θα ήταν η αντικατάσταση αυτή να είναι ουσιαστική και συνειδητή και όχι εξωτερική και εξ ανάγκης επιβεβλημένη!...]

Να / Θα μετα-νοήσουμε / μετα-νιώσουμε…

Να / Θα ξεχωρίσουμε “την ήρα από το σιτάρι”…

Να / Θα επαναξιολογήσουμε τις “αξίες” και τις Αξίες…

Να / Θα ξαναζήσουμε ζωή αληθινή αντί για fake “life style”…

* * *

Μα… “δεν φταίμε (μόνο) εμείς” ίσως να είπατε ή/και να λέτε…

“Οι (άλλοι) φταίχτες της κατάστασης που βιώνουμε, οι βασικοί φταίχτες της κρίσης, οι κάθε είδους βολεμένοι, δεν θα πληρώσουν;”

Κι αν ναι, πότε θα πληρώσουν;

Δεν γνωρίζω… δεν μπορώ να απαντήσω…

…τουλάχιστον όχι για το “πότε”!...

Αυτό που γνωρίζω [όχι διότι μπορώ δα να προβλέψω το μέλλον, αλλά διότι μας το διδάσκει η ιστορία…] είναι αυτό που ήδη έγραψα, προεξαγγελτικά:

Η Ύβρις συνεπάγεται την τιμωρία και την κάθαρση!

Υπήρξαν πανίσχυροι ηγέτες και κραταιές αυτοκρατορίες, που ένιωθαν ακλόνητοι, που κατέρρευσαν κι είχαν τέλος τραγικό…

“Έχει γυρίσματα ο καιρός”…

…και “η Ιστορία εκδικείται”…

* * *

Μα έχει νόημα, αλήθεια, αναρωτιέμαι, ν’ ασχολούμαστε με αυτούς, να ασχολούμαστε, γενικότερα, με άλλους;…

Με τον εαυτό μας θα έπρεπε, θαρρώ, πιότερο να ασχολούμαστε, ο καθένας μας.

Διότι, εάν πραγματικά “το πάθημα μας έγινε μάθημα”…

…όχι απλά επιφανειακά, μα ουσιαστικά, σε βάθος…

…θα πρέπει να το εφαρμόσουμε και να διδαχτούμε απ’ αυτό και ως προς άλλες εκφάνσεις και εκδηλώσεις της ζωής μας…

Μήπως κι αναδειχθεί, ο καθένας μας, ένας Προμηθέας και όχι, πάλι, Επιμηθέας…

“To προλαμβάνειν γαρ κρείττον του θεραπεύειν”…

* * *

Οι πράξεις έχουν συνέπειες!

Οι πράξεις ΜΑΣ έχουν συνέπειες!...

…σε στενότερο ή σε ευρύτερο πεδίο, σε άλλους μα και σε εμάς τους ίδιους.

Η διατροφή, ο τρόπος ζωής μας, οι καταχρήσεις και τα πάθη μας έχουν συνέπειες στην υγεία μας και στον οργανισμό μας…

Οι σκέψεις μας, τα λόγια μας, οι συνήθειές μας, η συμπεριφορά μας, ο εγωισμός και η μικρότητά μας έχουν συνέπειες στους άλλους, στις σχέσεις μας με τους άλλους, σ’ εμάς τους ίδιους…

Η εχθρότητα, η αντιπαλότητα, το μίσος, η εκδικητικότητα έχουν συνέπειες και γίνονται, όχι σπάνια, “boomerangs” που στρέφονται εναντίον μας…

Η αδιαφορία για το περιβάλλον, πόσο δε μάλλον η συνειδητή καταστροφή του, στο βωμό οποιωνδήποτε άλλων βραχυ- / μεσο- πρόθεσμων, μικρών ή “μεγάλων”, τάχα, ωφελειών [προόδου, δήθεν, ή οικονομικής ευημερίας…] θα έχει, κι αυτή, τις συνέπειές της…

Διότι, εκτός από την Ιστορία, και η Φύση εκδικείται!...