Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Τα βιβλία! Αχ, τα βιβλία!...

Τα βιβλία!...

Αχ! Και τί δεν είναι τα βιβλία στη ζωή (μου)…

[Το “αχ” δεν αναφέρεται στα βιβλία, αλλά στη δυσκολία μου να τα χαρακτηρίσω, να αποφασίσω με τι να τα πρωτο-παρομοιάσω…]


Τα βιβλία είναι φώτα, είναι προβολείς, είναι κεράκια στο σκοτάδι…

Είναι φάροι και οδοδείκτες…

Είναι δρόμοι. Μα και ανοίγουν δρόμους… Μονοπάτια ή λεωφόρους!...

Είναι βακτηρίες στην οδοιπορία…

Είναι οχήματα…

Είναι πλοία που σε ταξιδεύουν…

Είναι συνοδοιπόροι, σύντροφοι, φίλοι, παρεούλα…

Είναι καταφύγια, εκκλησίες, νοσοκομεία…

“και τι δεν είναι”, τελικά, τα βιβλία! Είναι τα πάντα!...


Υ.Γ.: Πάντως τα βιβλία σίγουρα δεν είναι το παν! Δεν είναι, για παράδειγμα, η δράση. Είναι φίλοι, αλλά δεν είναι ΟΙ φίλοι… Είναι δρόμος, αλλά δεν είναι Ο δρόμος… Είναι ζωή, αλλά δεν είναι Η ζωή!...


5 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Τα βιβλία είναι το "φως της λάμπας" για να δούμε το δρόμο, τους φίλους, τα πάντα.

Καλησπέρα Στέφανε
:-)

Lia Papapetrou είπε...

Τα βιβλία είναι όλα αυτά που έγραψες ... ακόμα και κλειστά ... εντελεχή ... περιέχουν το τέλος (=σκοπό) μέσα τους κι όμως μόλις τα διαβάσεις είναι σαν να έχεις κάνει μόλις την αρχή ...

Seagull είπε...

@Βάσσια:
Το "φως της λάμπας", λοιπόν! Καταγράφεται κι αυτό...

@Λία:
Σπουδαία η παρατήρησή σου: "μόλις τ διαβάσεις είναι σαν να έχεις κάνει μόλις την αρχή". Το έχω νιώσει πάμπολλες φορές!

Rodia είπε...

Δυστυχως ομως, φιλε μου, υπάρχουν βιβλία και... βιβλία!!!
Φτου φτου φτου σιξ σιξ σιξ

Seagull είπε...

@Rodia:
Μια και ο λόγος... Καθώς σε εμπιστεύομαι, έσπευσα πρόσφατα, ορμώμενος από μια σχετική ανάρτησή σου, να αγοράσω το "Άγρια Σκέψη" και δεν βλέπω την ώρα να τελειώσω τα άλλα βιβλία που έχω υπό μελέτη, ώστε να αρχίσω μ' αυτό... οπότε και ίσως σου γράψω τις εντυπώσεις μου!