Καλά Χριστούγεννα! (Για μεγάλους και παιδιά)

… «Καλά Χριστούγεννα!»
Καλά… τι λέμε; Τι ευχόμαστε; Για ποια «Χριστούγεννα» μιλάμε και ευχόμαστε; Αφού τον Χριστό (κι αυτό που συμβολίζει κι αντιπροσωπεύει) τον σκοτώσαμε…
…Προ πολλού!...
…Και κάθε μέρα!...

-Έλα ρε «περίεργε» και «γκρινιάρη»! Άσε ετούτες τις φιλοσοφίες… Και πες μας πού θα πας για τα Χριστούγεννα;
Να ’ναι καλά οι εφημερίδες, τα περιοδικά και οι ραδιοφωνικές εκπομπές. Που μας προτείνουν λύσεις κι ευκαιρίες «ένα σωρό»: Ταξίδια για τις χώρες του βορά, τις χιονισμένες, μέχρι και την πατρίδα του Άη-Βασίλη (που έγινε πια, όπως άκουσα, i-Vassilis…) Ταξίδια και στους παραδείσους των αγορών: στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Μιλάνο ή στη Ρώμη. Και, ακόμα, ταξίδια μακρινά, εξωτικά: Πουκέ, Σεϋχέλλες, Μαλδίβες ή και Νότια Αμερική (Χιλή, Παταγωνία, ας πούμε, και Νησί του Πάσχα…)

Και πριν από αυτά, βεβαίως, «θα κάνουμε κι ένα… ταξιδάκι απ’ τα μαγαζιά, μέρες που είναι»… […ενώ τις άλλες μέρες του χρόνου…] Όλα, ντυμένα γιορτινά και καταφώτιστα, αναβοσβήνουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια τους, λες και σου κλείνουν πονηρά, γεμάτα πειρασμούς, το μάτι… Να σε καλέσουν σ’ ένα ατέλειωτο πανηγύρι χαράς κι ευδαιμονίας…
[…Μη, μη παλιόπαιδο, μην ξεστομίσεις τίποτα περί άκρατου καταναλωτισμού, περί πανηγυριού των πολυεθνικών και των διαφημιστών «στην πλάτη μας», με το πορτοφόλι το δικό μας… -μην το πεις… πιπέρι θα σου βάλω πάλι…]
[…Κι εσύ, βλάσφημε αιρετικέ, αν τολμήσεις να μου θυμίσεις, πάλι, πως το “shopping therapy” έχει ως δεύτερο συστατικό το “therapy”… δεν το έχω σε τίποτα να σε ξαποστείλω στην πυρά…]

Κι επειδή όπως «αναμφίβολα συμφωνούμε όλοι», «αυτές οι μέρες είναι κυρίως για τα παιδιά» [κι αν το ξεχάσουμε, άλλωστε, προς στιγμής, μας το θυμίζουν συνεχώς, ασκώντας το λειτούργημά τους, οι δημοσιογράφοι!...], και βέβαια θα πάμε όλα τα παιδιά να… προσκυνήσουν στον «Σούπερ – Ντούπερ – Τζάμπο – Ουάου» ναό του Άγιου Μουστακα-Λη (μεγάλη η χάρη του!...), για να γαλουχηθούν σε αξίες και ιδανικά… (…πλαστικουριάς και χρυσόσκονης…)
Και φυσικά θα αγοράσουμε γυρνώντας (όχι από «γύφτο»!...) κι ένα δέντρο «οικολογικό» (όπως καθένας το εννοεί αυτό…), για να στολίσουμε στο σπίτι, όλοι μαζί, ως οικογένεια…

…Και θα παίξουμε… («Μαζί με τα παιδιά, θα ξαναγίνουμε παιδιά!»…) Πολλά παιχνίδια. Κάθε είδους…
…Εκτός από όσα θα «κόψει» η λογοκρισία… Ή «το πνεύμα των ημερών»…
Ο «Γκρινιάρης», για παράδειγμα, είναι απαγορευμένος. [Φαρμακόγλωσσε!]
Η «Monopoly», αντιθέτως, επιτρέπεται! Ενδείκνυται, μάλιστα, και συνιστάται, η νέα έκδοση που, καθώς είδα, κυκλοφόρησε, αυτή που αντί για χρήματα έχει πιστωτικές κάρτες… Για να μαθαίνουν τα παιδιά… Να συνηθίζουν… [Αν δεν πάψουν να ανανεώνονται με ιδέες τέτοιες, εμπνευσμένες, «παιχνίδια» όπως η «Monopoly», δεν θα ’χουν μέλλον…]
Το «Θάρρος κι Αλήθεια» επίσης επιτρέπεται. Μα μόνο με τον τρόπο που επικράτησε να παίζεται, μ’ αυτόν που συνηθίζεται… Διότι αν τυχόν αποφασίσουμε στ’ Αλήθεια να παίξουμε με Θάρρος το «Θάρρος κι Αλήθεια», τότε κι αυτό θα απαγορευτεί… (…άλλωστε θα πάψει να είναι πια παιχνίδι…)
Α, και κανένα «χαρτάκι» να παίξουμε, βεβαίως. «Για το καλό του χρόνου»… […που διαφέρει, βεβαίως, απ’ τον «κακό μας τον καιρό»…]

[Ιδέα – Πρόταση:] Για την τυχόν περίπτωση που κάποιοι πολιτικοί τυχόν καταδεχθούν να σας κάνουν την τιμή να γιορτάσουν μαζί σας, δηλαδή «κοντά στο λαό», αυτές τις μέρες (κι ιδίως αναφέρομαι δε κάποιους «μάγους» -της οικονομίας- που αντί να φέρνουν δώρα, μάλλον προτιμούν να τα παίρνουν…), προτείνω να τους «καλοπιάσετε» παίζοντας σβούρα. [Και κρατείστε σημειώσεις και στατιστικά στοιχεία για το ποιος και πόσο συχνά ρίχνουν «βάλετε όλοι» και πότε έρχεται το «πάρ’ τα όλα»!...]

Εξυπακούεται πως δεν παίζουμε (και, αντίστοιχα, δεν αγοράζουμε για τα παιδιά) παιχνίδια – όπλα. Ξεκάθαρα πράγματα! Τα όπλα είναι παιχνίδια μόνο για μεγάλους! Για άντρες!... Τα όπλα είναι σοβαρή υπόθεση. Σκοτώνουν! Δεν είναι παιχνίδια. Είναι business! Οι ψυχολόγοι το έχουν διακηρύξει με κάθε τρόπο: «Τα όπλα βλάπτουν σοβαρά τον ψυχικό κόσμο των παιδιών» [Υπάρχουν κι άλλες παραλλαγές: «Τα όπλα αποδείχνουν τον “βλαμμένο” ψυχικό κόσμο των μεγάλων» ή «Τα όπλα βλάπτουν σοβαρά και ανεπανόρθωτα την… ζωή παιδιών και μεγάλων» ή «Τα όπλα (και δη η αγορά τους) βλάπτουν σοβαρά την εθνική οικονομία» κ.λπ. κ.λπ.] Γι’ αυτό το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο έχει απαγορεύσει την διαφήμισή τους!... […άσχετα αν ξέχασε ν’ ασχοληθεί με τη βία των παιδικών και νεανικών τηλεοπτικών εκπομπών και βιντεοπαιχνιδιών… Ή και τα «αποδέχεται», για να βοηθήσει την ωρίμανση των παιδιών, αφού «η βία είναι μέσα στη ζωή και πρέπει, συνεπώς, να το καταλάβουν και τα παιδιά»…]

Για τα μικρότερα παιδιά ενδείκνυνται άλλα παιχνίδια. Όπως το:
«Πού ’ν’το, πού ’ν’το το δαχτυλίδι
ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις…
… Πού ’ν’το, πού ’ν’το το νόημα των Χριστουγέννων
ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις…»
Καλά και Ουσιαστικά Χριστούγεννα για όλους μας!...

Υ.Γ. για τα Χριστουγεννιάτικα ταξίδια:

• Και αυτές τις ημέρες, όπως όλο τον χρόνο, κάποιοι συνάνθρωποί μας κάνουν μακρινά ταξίδια, σε παραδείσους τεχνητούς… Και φλερτάρουν με το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό…
• Κάποιοι άλλοι ονειρεύονται και αγωνίζονται για ένα ταξίδι (χωρίς αναγκαστική επιστροφή) απ’ τις πατρίδες τους στον «παράδεισο» της Ελλάδας ή της Ευρώπης, που είναι γι’ αυτούς ισότιμο με ταξίδι απ’ τον αργό θάνατο της ανεργίας, της πείνας, της φτώχειας και της αναξιοπρέπειας, στη ζωή της ελευθερίας, της εργασίας και του αγώνα…
• Φέτος θα διαλέξω ένα ταξίδι προς τους συνανθρώπους μου…

Υ.Γ. για τον Χριστουγεννιάτικο διάκοσμο:

• Φέτος, αντί για «Αλεξανδρινές» (ή «Χριστουγεννιάτικα» λουλούδια), θα στολίσω την καρδιά μου με αγάπη. Αντί για στολίδια, θα κρεμάσω στην καρδιά και στο πρόσωπο ένα χαμόγελο για τους γύρω μου. Θα γυρίζω σα σβούρα και θα λέω: «Πάρετε όλοι»… Χαμόγελο και αγάπη…
• Δεν θα στολίσω δένδρο… Γιατί το δένδρο μας κρύβει το δάσος… [Το δάσος των προβλημάτων; Το δάσος που κάψαμε;… Το “δάσος”, δηλαδή το νόημα, την ουσία: Δεν αρκεί να στολίζεις το δένδρο με λαμπιόνια… Μα την ψυχή μας με αρετές… Και τη ζωή μας με έργα και δράση… Και τις παιδικές ψυχούλες με χαρές… Όχι ψεύτικες, τεράστιες και «πλαστικές» χαρές…]