Θ’ αναφερθώ σήμερα σε μια θεμελιώδη άποψή μου. [Μη την θεωρήσετε «θέσφατο». Δεν θεωρώ δα πως κατέκτησα και πως «κατέχω» την αλήθεια. Εκφράζω, απλώς, αυτό που η τωρινή μου αντιληπτικότητα, το τωρινό πνευματικό μου επίπεδο και οι όποιες φτωχές νοητικές μου δυνατότητες με έχουν αξιώσει να μπορώ να αντιληφθώ…]
Πιστεύω, λοιπόν, πως κανένας (ή, έστω, ελαχιστότατοι…) από αυτούς που λένε και μάλιστα κομπάζουν και διακηρύσσουν προς πάσα κατεύθυνση, δεν είναι, όπως υποστηρίζουν, «άθεοι» και «άθρησκοι»…
…Απλά γκρέμισαν μέσα τους (θαρρούν δε και «έξω» τους…) τις καθ-ιερωμένες θρησκείες και τους θεούς που αυτές πρεσβεύουν, και προσκυνούν και προσκολλήθηκαν σε άλλες θρησκείες και θεούς, που τους δίνουν άλλα ψευδεπίγραφα ονόματα… […ή που ούτε καν συνειδητοποιούν ότι, σε τελική ανάλυση, ουσιαστικά προσκυνούν σε άλλους θεούς…]
Να σας επισημάνω τέτοιες περιπτώσεις; Από την καθημερινότητά μας:
«ΠΑΟ – θρησκεία – θύρα 13» ή «Θρύλε, θεέ μου, Ολυμπιακέ μου» ή «ΑΕΚ – θρησκεία» ή «ΠΑΟΚ – θρησκεία» ή «Άρης – θεός» (με παραπομπή, μάλιστα, στους αρχαίους Ολύμπιους θεούς…). Δεν χρειάζεται, νομίζω, να επισημάνω ότι, σ’ αυτούς τους θεούς θυσιάζονται και αξίες, και χρόνος, μα και άνθρωποι…
Κι επειδή αυτή είναι, ίσως, περισσότερο, η… «θρησκεία των ανδρών», να σας θυμίσω και φράσεις γυναικείες, που όλοι τις έχετε ακούσει, που εκδηλώνουν την «γυναικεία… θρησκευτικότητα»; «Ο Μπραντ (Πιττ) είναι θεός» ή «Ο Μπέκαμ είναι θεός» ή «ο Κλούνεϊ…» ή ο…. ή ο… [Η λίστα των θεών αυτών είναι ατέλειωτη, και το Χόλλυγουντ, μα και η εγχώρια βιομηχανία, παράγει συνεχώς νέους τέτοιους θεούς – «είδωλα»…]. Μάλιστα δεν είναι λίγες (κάθε άλλο…) και οι εκδηλώσεις «θρησκευτικής έκστασης»: Να θυμίσω, ιδίως, τις εκδηλώσεις λατρείας προς τους Beatles, τον Elvis [«Ο Έλβις ζει» λένε και γράφουν οι… μεταφυσικοί…] και των λοιπών (πιο) σύγχρονων θεών…
…Κι αν θέλετε, ίσως, να το σοβαρέψουμε, λιγάκι περισσότερο (διότι… μη νομίζετε… κατά βάση σοβαρά, νομίζω, πως είναι και τα προηγούμενα…): Μήπως, στο πέρασμα της ιστορίας (του περασμένου αιώνα, μα και του τρέχοντος) σε θρησκεία δεν εξελίχθηκε και ο μαρξισμός – κομμουνισμός; Με τους θεούς (ή Τον θεό) του, με τους προφήτες του, με τους αγίους του, τους μάρτυρες και τους ιεραποστόλους του… Μα και με τους «παραδείσους» του… Υπαρκτούς ή (απλώς) ίσως θεωρητικούς – υποσχεμένους…
…Μήπως δεν είναι δα θρησκεία, δεν ήτανε ανέκαθεν, και ο Καπιταλισμός; Ο (άκρατος) Καταναλωτισμός; Ο («δεξιός», ο έμπρακτος ο) Υλισμός;…
…Για πείτε μου, ιδίως αν λέτε, αν απαντάτε «όχι»: Γνωρίζετε στις μέρες μας, να λατρεύεται τίποτε άλλο (περισσότερο) από το Χρήμα; Από τον Πλούτο;…
Παλαιότερα υπήρχε (έστω ως κατάλοιπο απ’ την απ’ την αρχαιότητα, μα σε κάθε περίπτωση βιωμένο έμπρακτα) το «πάντων μέτρον άνθρωπος». Εδώ και χρόνια αντικαταστάθηκε από το «πάντων μέτρον χρήμα»… Αξιολογούμε τα πάντα και τους πάντες με βάση και με κριτήριο αυτό. Αξιόλογος άνθρωπος είναι όχι αυτός που είναι, μα αυτός που έχει… Οι επιτυχημένοι κρίνονται με το ίδιο κριτήριο! [Παλαιότερα, θυμάμαι, θεωρούντο επιτυχημένοι και οι γιατροί που παρείχαν ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, σήμερα επιτυχημένοι είναι οι γιατροί που έχουν βίλλες στα βόρεια ή στα νότια προάστια…]. Τα παιδιά μας θέλουμε (και θέλουν) να γίνουν κάτι που θα τους αποφέρει έσοδα ικανοποιητικά… Ιερείς και ιερωμένοι «αλλαξοπίστησαν», προσκύνησαν κι αυτοί το χρήμα… Και «καλλιτέχνες» και «διανοούμενοι» και «συγγραφείς» και… όλοι μας… ξεπουληθήκαμε!...
Ξεπουληθήκαμε… Κιοτέψαμε… Πιστέψαμε και θυσιάσαμε, τις ψυχές και τις ζωές μας, στον θεό Πλούτο, στη θεά Ύλη…
…Ακόμα και σε θεωρητικό – φιλοσοφικό επίπεδο, όμως, στην ίδια θεά δεν προσκυνούν και οι θεωρητικοί – φιλόσοφοι του Υλισμού;… Διότι μην μου πείτε δα πως δεν το καταλάβατε, πως την Ύλη προσκυνούν κι αυτοί και πως την έχουν σαν θρησκεία…
Υπάρχει, βέβαια, θα μου πούνε κάποιοι, και η Επιστήμη. Ή/και η Τεχνολογία. Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, πώς τις βλέπετε, πώς τις ονοματίζετε… Μα εγώ τις βλέπω και αυτές, ως άλλες μορφές (όπως κι αν λέγονται) θρησκείας… Με τους πιστούς τους, τους φανατικούς, που «δεν σηκώνουνε, κι αυτοί, ούτε μύγα στο σπαθί τους»… «Ο Θεός πέθανε… Ζήτω η Επιστήμη!» διαλαλήσανε…
Μιλάω πάντοτε, βεβαίως, για τους ακραίους, για τους φανατικούς, τους μισαλλόδοξους… Αυτούς δηλαδή που θεωρήσανε πως η Επιστήμη γκρεμίζει και εξ ορισμού δεν συνυπάρχει με τον Θεό, με το θρησκευτικό συναίσθημα… Και είτε όρμηξαν αλαλάζοντας ως «μουζαχεντίν» σε νέο «ιερό αγώνα» να σφάξουν τους απίστους (αυτούς που δηλαδή δεν πίστεψαν στη «νέα» τους θρησκεία…), τους αλλόθρησκους (αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν σε «παλιούς» θεούς και σε θρησκείες…), είτε βαλθήκαν, ως άλλοι ιεροεξεταστές, να απαλλάξουν την (σύγχρονη) κοινωνία από τις «μάγισσες» και τους «αιρετικούς»…
…Τι άλλο ξέχασα;… Ποιάν άλλη θρησκεία; Ποιόν Θεό;… Χμ, μα βέβαια… Την αρχαιότερη απ’ όλες, την αρχέγονη… Την διαρκή… Την διαχρονική, που υπάρχει αφότου δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Και δεν την έσβησε ποτέ καμία άλλη θρησκεία, κανένας άλλος θεός, καμιά άλλη φιλοσοφία [ή… περίπου έτσι… αυτό είναι κάτι που συζητιέται… που θέλει περισσότερο «ψάξιμο» κι ανάλυση…] Μιλάω, βέβαια, και αναφέρομαι, στον θεό «Εγώ» και στη θρησκεία του Εγωισμού…
Ο καθένας μας δα, την γνωρίζει… Ο καθένας μας την ασπάζεται… Την προσκυνά… Την λιβανίζει… Κατ’ ιδίαν… Κάθε ψυχή, κάθε άνθρωπος… κι ένας ναός… Κάθε ναός και μια «θρησκεία». Η θρησκεία του δικού μας «ατομικού» θεού: του εαυτού μας, του «Εγώ» μας!... [Τόσες θρησκείες και τόσοι θεοί, όσοι και οι ανθρώπινες υπάρξεις…]
Κι εδώ παίζεται, θαρρώ, όλο το παιχνίδι… Από καταβολής κόσμου…
[…Διότι αυτό τουλάχιστον, θαρρώ, δεν μπορείτε να το ανατρέψετε, να το καταρρίψετε, αν το αντιμετωπίσετε, με λογικά (ή όποια άλλα…) επιχειρήματα: Ακόμα και οι πιο «θεωρητικοί» σκληροπυρηνικοί της αθεΐας, ουσιαστικά τι άλλο έκαναν, άραγε, από το να αναγορεύσουν τον εαυτό τους, το μυαλό τους ή το «θέλω» τους σε υπέρτατο Θεό και σε κριτή των πάντων;…]
Κι εδώ παίζεται, θαρρώ, έγραφα νωρίτερα, όλο το παιχνίδι… Από καταβολής κόσμου…
…Μπορείτε εσείς να λέτε ό,τι θέλετε (…και ίσως, ποιος το ξέρει, μπορεί ενδεχομένως να με πείσετε, με επιχειρήματα κι απόψεις, κάποτε στο μέλλον… δεν το αποκλείω!...) μ’ αυτό που πιστεύω πως η βιβλική θρησκεία (ό,τι κι αν της καταμαρτυρούν και ό,τι αν της καταλογίζουν, δικαίως ή/και αδίκως – δεν είναι του παρόντος…) όχι τυχαία έβαλε, ήδη στο πρώτο της βιβλίο, στην «Γένεση», την ιστορία – μύθο – θρύλο ή παραβολή, με τον όφι και τους πρωτοπλάστους:
«Και έσεσθε ως θεοί γινώσκοντες…»
Πόσες αναγνώσεις δεν έχει… δεν μπορεί να έχει (ανάλογα με την οπτική μας, με την εξυπνάδα μας, με την πνευματικότητά μας…) ετούτη η ιστορία…
«Θα γίνετε θεοί!»... Κι αυτό είναι που δεν θέλει να γίνετε, ο Δημιουργός σας.
Ποιος τα λέει αυτά; (Ο διά-βολος…)
Μια υπόσχεση…. (Ένα ψέμα… Εκ του διαβόλου γαρ…)
Πώς και πότε θα γίνετε θεοί; Όταν φάτε απ’ τον καρπό τον απαγορευμένο της γνώσης…
…Της γνώσης που όλοι θέλουμε, που όλοι επιθυμούμε και αναζητούμε… Της Επιστήμης!
[Η ιστορία - μύθος – παραβολή θα μπορούσε να τελειώνει εκεί. Μα δεν τελειώνει… Συνεχίζεται… Με την πτώση…]
«Έξυπνος τρόπος, ύπουλη μέθοδος», θα πούνε κάποιοι, «για να εμφυσήσει η θρησκεία τον φόβο στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων, ώστε να τους αποτρέψει από την επιδίωξη και την αναζήτηση της γνώσης, ακριβώς επειδή την φοβάται η θρησκεία την επιστήμη»…
«Συμβουλή σε κάποιον αγαπημένο, όπως θα έκανε η μητέρα ή ο πατέρας στο παιδί τους ή ο οποιοσδήποτε στον φίλο του…», θα απαντήσουν κάποιοι άλλοι…
Τελικά… τα πάντα είναι θέμα εμπιστοσύνης: Ποιον θα εμπιστευθείς ότι σου λέει την αλήθεια… Διότι, βέβαια, δεν είναι πάντα η εμπειρία η πιο «ωφέλιμη» και ενδεδειγμένη μέθοδος…
[…Κάποιοι τάζουν και υπόσχονται ιδίως στους έφηβους, στους νέους, πως μ’ ένα χάπι ή μια σκόνη ή μιαν ένεση… θα νιώσουν νέες εμπειρίες… και την έκσταση!... Και, πραγματικάπάνε, για λίγο, εκείνοι «τριπάκι» - ταξιδάκι στον παράδεισο…. Τον τεχνητό… Κάποιοι, πάλι, οι θεωρητικοί της ψυχεδέλειας, πιστεύουν και διακηρύσσουν ακόμα πιο προχωρημένα: …πως τα ταξίδια αυτά σε οδηγούν σε άλλους κόσμους, παράλληλους, σου δίνουν εμπειρίες που αλλιώς δεν θα μπορούσες να ζήσεις… Και έτσι κάποιοι πείθονται… Και καταφέρνουν, έτσι, να νιώθουν θεοί… την ώρα της δόσης τους…]
Γνώση… Περισσότερη γνώση… Επιστήμη… Περισσότερη επιστήμη… Μόνο επιστήμη…
…Η Επιστήμη, βέβαια, είναι αυτή που οδήγησε και στις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι… Και στις κάθε είδους «έξυπνες βόμβες»… Και στα πειράματα πάνω στους ανθρώπους… Στην τεχνολογία δημιουργίας υπηκόων και υποταγής συνειδήσεων… Και στα χιτλερικά κρεματόρια επιστημονικά πειράματα γίνονταν…
…Και ξαφνικά βρισκόμαστε… στον παράδεισο. Ή εκτός αυτού… Και συνειδητοποιούμε πως είμαστε γυμνοί… Και κρυώνουμε!…
…Και ξαφνικά συνειδητοποιούμε πως είμαστε μετέωροι… Πως μετεωριζόμαστε!...
Πιστεύω, λοιπόν, πως κανένας (ή, έστω, ελαχιστότατοι…) από αυτούς που λένε και μάλιστα κομπάζουν και διακηρύσσουν προς πάσα κατεύθυνση, δεν είναι, όπως υποστηρίζουν, «άθεοι» και «άθρησκοι»…
…Απλά γκρέμισαν μέσα τους (θαρρούν δε και «έξω» τους…) τις καθ-ιερωμένες θρησκείες και τους θεούς που αυτές πρεσβεύουν, και προσκυνούν και προσκολλήθηκαν σε άλλες θρησκείες και θεούς, που τους δίνουν άλλα ψευδεπίγραφα ονόματα… […ή που ούτε καν συνειδητοποιούν ότι, σε τελική ανάλυση, ουσιαστικά προσκυνούν σε άλλους θεούς…]
Να σας επισημάνω τέτοιες περιπτώσεις; Από την καθημερινότητά μας:
«ΠΑΟ – θρησκεία – θύρα 13» ή «Θρύλε, θεέ μου, Ολυμπιακέ μου» ή «ΑΕΚ – θρησκεία» ή «ΠΑΟΚ – θρησκεία» ή «Άρης – θεός» (με παραπομπή, μάλιστα, στους αρχαίους Ολύμπιους θεούς…). Δεν χρειάζεται, νομίζω, να επισημάνω ότι, σ’ αυτούς τους θεούς θυσιάζονται και αξίες, και χρόνος, μα και άνθρωποι…
Κι επειδή αυτή είναι, ίσως, περισσότερο, η… «θρησκεία των ανδρών», να σας θυμίσω και φράσεις γυναικείες, που όλοι τις έχετε ακούσει, που εκδηλώνουν την «γυναικεία… θρησκευτικότητα»; «Ο Μπραντ (Πιττ) είναι θεός» ή «Ο Μπέκαμ είναι θεός» ή «ο Κλούνεϊ…» ή ο…. ή ο… [Η λίστα των θεών αυτών είναι ατέλειωτη, και το Χόλλυγουντ, μα και η εγχώρια βιομηχανία, παράγει συνεχώς νέους τέτοιους θεούς – «είδωλα»…]. Μάλιστα δεν είναι λίγες (κάθε άλλο…) και οι εκδηλώσεις «θρησκευτικής έκστασης»: Να θυμίσω, ιδίως, τις εκδηλώσεις λατρείας προς τους Beatles, τον Elvis [«Ο Έλβις ζει» λένε και γράφουν οι… μεταφυσικοί…] και των λοιπών (πιο) σύγχρονων θεών…
…Κι αν θέλετε, ίσως, να το σοβαρέψουμε, λιγάκι περισσότερο (διότι… μη νομίζετε… κατά βάση σοβαρά, νομίζω, πως είναι και τα προηγούμενα…): Μήπως, στο πέρασμα της ιστορίας (του περασμένου αιώνα, μα και του τρέχοντος) σε θρησκεία δεν εξελίχθηκε και ο μαρξισμός – κομμουνισμός; Με τους θεούς (ή Τον θεό) του, με τους προφήτες του, με τους αγίους του, τους μάρτυρες και τους ιεραποστόλους του… Μα και με τους «παραδείσους» του… Υπαρκτούς ή (απλώς) ίσως θεωρητικούς – υποσχεμένους…
…Μήπως δεν είναι δα θρησκεία, δεν ήτανε ανέκαθεν, και ο Καπιταλισμός; Ο (άκρατος) Καταναλωτισμός; Ο («δεξιός», ο έμπρακτος ο) Υλισμός;…
…Για πείτε μου, ιδίως αν λέτε, αν απαντάτε «όχι»: Γνωρίζετε στις μέρες μας, να λατρεύεται τίποτε άλλο (περισσότερο) από το Χρήμα; Από τον Πλούτο;…
Παλαιότερα υπήρχε (έστω ως κατάλοιπο απ’ την απ’ την αρχαιότητα, μα σε κάθε περίπτωση βιωμένο έμπρακτα) το «πάντων μέτρον άνθρωπος». Εδώ και χρόνια αντικαταστάθηκε από το «πάντων μέτρον χρήμα»… Αξιολογούμε τα πάντα και τους πάντες με βάση και με κριτήριο αυτό. Αξιόλογος άνθρωπος είναι όχι αυτός που είναι, μα αυτός που έχει… Οι επιτυχημένοι κρίνονται με το ίδιο κριτήριο! [Παλαιότερα, θυμάμαι, θεωρούντο επιτυχημένοι και οι γιατροί που παρείχαν ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, σήμερα επιτυχημένοι είναι οι γιατροί που έχουν βίλλες στα βόρεια ή στα νότια προάστια…]. Τα παιδιά μας θέλουμε (και θέλουν) να γίνουν κάτι που θα τους αποφέρει έσοδα ικανοποιητικά… Ιερείς και ιερωμένοι «αλλαξοπίστησαν», προσκύνησαν κι αυτοί το χρήμα… Και «καλλιτέχνες» και «διανοούμενοι» και «συγγραφείς» και… όλοι μας… ξεπουληθήκαμε!...
Ξεπουληθήκαμε… Κιοτέψαμε… Πιστέψαμε και θυσιάσαμε, τις ψυχές και τις ζωές μας, στον θεό Πλούτο, στη θεά Ύλη…
…Ακόμα και σε θεωρητικό – φιλοσοφικό επίπεδο, όμως, στην ίδια θεά δεν προσκυνούν και οι θεωρητικοί – φιλόσοφοι του Υλισμού;… Διότι μην μου πείτε δα πως δεν το καταλάβατε, πως την Ύλη προσκυνούν κι αυτοί και πως την έχουν σαν θρησκεία…
Υπάρχει, βέβαια, θα μου πούνε κάποιοι, και η Επιστήμη. Ή/και η Τεχνολογία. Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, πώς τις βλέπετε, πώς τις ονοματίζετε… Μα εγώ τις βλέπω και αυτές, ως άλλες μορφές (όπως κι αν λέγονται) θρησκείας… Με τους πιστούς τους, τους φανατικούς, που «δεν σηκώνουνε, κι αυτοί, ούτε μύγα στο σπαθί τους»… «Ο Θεός πέθανε… Ζήτω η Επιστήμη!» διαλαλήσανε…
Μιλάω πάντοτε, βεβαίως, για τους ακραίους, για τους φανατικούς, τους μισαλλόδοξους… Αυτούς δηλαδή που θεωρήσανε πως η Επιστήμη γκρεμίζει και εξ ορισμού δεν συνυπάρχει με τον Θεό, με το θρησκευτικό συναίσθημα… Και είτε όρμηξαν αλαλάζοντας ως «μουζαχεντίν» σε νέο «ιερό αγώνα» να σφάξουν τους απίστους (αυτούς που δηλαδή δεν πίστεψαν στη «νέα» τους θρησκεία…), τους αλλόθρησκους (αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν σε «παλιούς» θεούς και σε θρησκείες…), είτε βαλθήκαν, ως άλλοι ιεροεξεταστές, να απαλλάξουν την (σύγχρονη) κοινωνία από τις «μάγισσες» και τους «αιρετικούς»…
…Τι άλλο ξέχασα;… Ποιάν άλλη θρησκεία; Ποιόν Θεό;… Χμ, μα βέβαια… Την αρχαιότερη απ’ όλες, την αρχέγονη… Την διαρκή… Την διαχρονική, που υπάρχει αφότου δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Και δεν την έσβησε ποτέ καμία άλλη θρησκεία, κανένας άλλος θεός, καμιά άλλη φιλοσοφία [ή… περίπου έτσι… αυτό είναι κάτι που συζητιέται… που θέλει περισσότερο «ψάξιμο» κι ανάλυση…] Μιλάω, βέβαια, και αναφέρομαι, στον θεό «Εγώ» και στη θρησκεία του Εγωισμού…
Ο καθένας μας δα, την γνωρίζει… Ο καθένας μας την ασπάζεται… Την προσκυνά… Την λιβανίζει… Κατ’ ιδίαν… Κάθε ψυχή, κάθε άνθρωπος… κι ένας ναός… Κάθε ναός και μια «θρησκεία». Η θρησκεία του δικού μας «ατομικού» θεού: του εαυτού μας, του «Εγώ» μας!... [Τόσες θρησκείες και τόσοι θεοί, όσοι και οι ανθρώπινες υπάρξεις…]
Κι εδώ παίζεται, θαρρώ, όλο το παιχνίδι… Από καταβολής κόσμου…
[…Διότι αυτό τουλάχιστον, θαρρώ, δεν μπορείτε να το ανατρέψετε, να το καταρρίψετε, αν το αντιμετωπίσετε, με λογικά (ή όποια άλλα…) επιχειρήματα: Ακόμα και οι πιο «θεωρητικοί» σκληροπυρηνικοί της αθεΐας, ουσιαστικά τι άλλο έκαναν, άραγε, από το να αναγορεύσουν τον εαυτό τους, το μυαλό τους ή το «θέλω» τους σε υπέρτατο Θεό και σε κριτή των πάντων;…]
Κι εδώ παίζεται, θαρρώ, έγραφα νωρίτερα, όλο το παιχνίδι… Από καταβολής κόσμου…
…Μπορείτε εσείς να λέτε ό,τι θέλετε (…και ίσως, ποιος το ξέρει, μπορεί ενδεχομένως να με πείσετε, με επιχειρήματα κι απόψεις, κάποτε στο μέλλον… δεν το αποκλείω!...) μ’ αυτό που πιστεύω πως η βιβλική θρησκεία (ό,τι κι αν της καταμαρτυρούν και ό,τι αν της καταλογίζουν, δικαίως ή/και αδίκως – δεν είναι του παρόντος…) όχι τυχαία έβαλε, ήδη στο πρώτο της βιβλίο, στην «Γένεση», την ιστορία – μύθο – θρύλο ή παραβολή, με τον όφι και τους πρωτοπλάστους:
«Και έσεσθε ως θεοί γινώσκοντες…»
Πόσες αναγνώσεις δεν έχει… δεν μπορεί να έχει (ανάλογα με την οπτική μας, με την εξυπνάδα μας, με την πνευματικότητά μας…) ετούτη η ιστορία…
«Θα γίνετε θεοί!»... Κι αυτό είναι που δεν θέλει να γίνετε, ο Δημιουργός σας.
Ποιος τα λέει αυτά; (Ο διά-βολος…)
Μια υπόσχεση…. (Ένα ψέμα… Εκ του διαβόλου γαρ…)
Πώς και πότε θα γίνετε θεοί; Όταν φάτε απ’ τον καρπό τον απαγορευμένο της γνώσης…
…Της γνώσης που όλοι θέλουμε, που όλοι επιθυμούμε και αναζητούμε… Της Επιστήμης!
[Η ιστορία - μύθος – παραβολή θα μπορούσε να τελειώνει εκεί. Μα δεν τελειώνει… Συνεχίζεται… Με την πτώση…]
«Έξυπνος τρόπος, ύπουλη μέθοδος», θα πούνε κάποιοι, «για να εμφυσήσει η θρησκεία τον φόβο στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων, ώστε να τους αποτρέψει από την επιδίωξη και την αναζήτηση της γνώσης, ακριβώς επειδή την φοβάται η θρησκεία την επιστήμη»…
«Συμβουλή σε κάποιον αγαπημένο, όπως θα έκανε η μητέρα ή ο πατέρας στο παιδί τους ή ο οποιοσδήποτε στον φίλο του…», θα απαντήσουν κάποιοι άλλοι…
Τελικά… τα πάντα είναι θέμα εμπιστοσύνης: Ποιον θα εμπιστευθείς ότι σου λέει την αλήθεια… Διότι, βέβαια, δεν είναι πάντα η εμπειρία η πιο «ωφέλιμη» και ενδεδειγμένη μέθοδος…
[…Κάποιοι τάζουν και υπόσχονται ιδίως στους έφηβους, στους νέους, πως μ’ ένα χάπι ή μια σκόνη ή μιαν ένεση… θα νιώσουν νέες εμπειρίες… και την έκσταση!... Και, πραγματικάπάνε, για λίγο, εκείνοι «τριπάκι» - ταξιδάκι στον παράδεισο…. Τον τεχνητό… Κάποιοι, πάλι, οι θεωρητικοί της ψυχεδέλειας, πιστεύουν και διακηρύσσουν ακόμα πιο προχωρημένα: …πως τα ταξίδια αυτά σε οδηγούν σε άλλους κόσμους, παράλληλους, σου δίνουν εμπειρίες που αλλιώς δεν θα μπορούσες να ζήσεις… Και έτσι κάποιοι πείθονται… Και καταφέρνουν, έτσι, να νιώθουν θεοί… την ώρα της δόσης τους…]
Γνώση… Περισσότερη γνώση… Επιστήμη… Περισσότερη επιστήμη… Μόνο επιστήμη…
…Η Επιστήμη, βέβαια, είναι αυτή που οδήγησε και στις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι… Και στις κάθε είδους «έξυπνες βόμβες»… Και στα πειράματα πάνω στους ανθρώπους… Στην τεχνολογία δημιουργίας υπηκόων και υποταγής συνειδήσεων… Και στα χιτλερικά κρεματόρια επιστημονικά πειράματα γίνονταν…
…Και ξαφνικά βρισκόμαστε… στον παράδεισο. Ή εκτός αυτού… Και συνειδητοποιούμε πως είμαστε γυμνοί… Και κρυώνουμε!…
…Και ξαφνικά συνειδητοποιούμε πως είμαστε μετέωροι… Πως μετεωριζόμαστε!...
16 σχόλια:
Καλησπέρα,
Ξέχασες το θεό του Μπους, αυτόν που παίρνει τηλέφωνο και του λέει να κάνει ό,τι κάνει.
Καλησπέρα Συμφωνώ σε όλα κάποιος αρχαίος νομίζω ο Μονταινί είχε πει οτι υπάρχει δεν υπάρχει θεός ο άνθρωπος έπρεπε να επινοήσει κάποιον.
Καλο σου βράδυ :)
Καλημέρα Seagull :-)
Πολλά τα ζητήματα που έχεις θίξει φίλε μου.
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος, όντας ανθρώπινος, έχει στιγμές που κοιτάζει ψηλά και ψάχνει βοήθεια, ή έστω ένα σημάδι ότι είναι μόνος.
Αυτή η ανάγκη για μένα προσωπικά δεν καθιστά θρησκεία αλλά φύση.
Εάν κάποιοι, κάποιος, θέλουν να ονομάζουν την ανάγκη τους Θεό, Αλλάχ, Βούδα ή οτιδήποτε άλλο, δεν με ενοχλεί και δεν με αφορά.
Αυτό που ενοχλεί είναι η επιβολή, η σύγκριση, η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σύμφωνα με το τι ή που πιστεύουν.
Ακόμα κι εκείνων που ισχυριζόμενοι ότι δεν πιστεύουν πουθένα, πράγμα που δεν ισχύει γιατί πιστεύουν κάπου, στο κανένα και στο τίποτα.
Τώρα, όσον αφορά στους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται σε "γήινα" πρόσωπα και καταστάσεις, είναι θεωρώ ένα στοιχείο υπερβολής και απόδοσης μοναδικότητας, προερχόμενου από τις καταβολές μας ως ανθρώπων.
Λέξεις που από συνήθεια χρησιμοποιούμε, ή λέξεις που αντιστοιχούν σε όσα δεν είμαστε και θα θέλαμε να είμαστε.
Κάτι σαν σύγχρονους πρωτόπλαστους που δεν έχουν ένα δένδρο της γνώσης, μόνο, να αποφύγουν, αλλά ένα δάσος από κάθε λογής πειρασμούς ή και όχι μόνο πειρασμούς, που μεγαλώνει παράλληλα, και παγιδεύει την άγνοιά μας, την υπερβολή μας, την ανάγκη μας να ξεχωρίζουμε και την ανασφάλειά μας.
Ξέρεις ποιο είναι το μεγάλο δένδρο;
Η απομιμήσεις.
:-)
Γειά σου seagull,σε βρίσκω ξανά και με τι θέμα!!Τεράστιο!
Είδα πρόσφατα στην εκπομπή της Παναγιωταρέα τον Γιανναρά,αυτόν,τον κατά τη γνώμη μου,μεγάλο στοχαστή των καιρών μας κι απ αυτούς που δυστυχώς,όλο και λιγότερο ακούμε στα μέσα!Έλεγε λοιπόν χαμογελώντας,πόσο λιγότεροι γίνονται άξαφνα οι "άθεοι"της εκάστοτε κοινωνίας,που περνάει μια μεγάλη κρίση που τη φέρνει αντιμέτωπη με έσχατα ζητήματα και αγκαλιά με το θάνατο,όπως είναι ο πόλεμος φυσικά!Όταν έρχεται αντιμέτωπος ο άνθρωπος με πράγματα που οι "θεοί" που έβαλε κάπου ψηλά στη καρδιά του έναντι του Θεού, και η επιστήμη,δε μπορούν να ησυχάσουν τη μεγάλη αγωνία που συνοδεύει στιγμές που υπερβαίνουν τη δύναμη του ανθρώπου!
Εξάλλου βλέπω συχνά από αυτοαποκαλούμενους"άθεους"να ασχολούνται συνέχεια και ολοένα και περρισότερο με το Θεό με την Εκκλησία,μεκάθε είδους θρησκευτικής έκφρασης,χλευάζοντας φυσικά ή ακόμα και απλά αναρωτώμενοι,αλλά και αυτό ακόμα δείχνει κάτι...
Πόσο αληθινό το "παν μέτρον χρήμα"σήμερα,πόσο τραγικό και παράλογο!Αυτή είναι η πραγματική ειδωλολατρία,διαφωνείς??
¨Οταν βλέπω εκπομπές με το σύμπαν,τους πλανήτες,τα αστέρια,το πλανήτη γη και το πόσο μα πόσο υπέροχα πολύπλοκα είναι όλα αυτά και ποιά μοναδική αόρατη γεωμετρία και αρμονία τα οδηγεί όλα,πλαντάζει πραγματικά η καρδιά μου θαυμάζοντας,τον Νου που βρίσκεται από πίσω,φρίτω αναλογιζόμενος το μέγεθος της Αγάπης που χρειάζεται να είναι ΟΛΑ αυτά εν ζωή και εν τάξει!Οπότε όσον αφορά την επιστήμη,εμένα τουλάχιστον,πιο κοντά στο Θεό με φέρνει παρά απέναντι του!Όπως και πολλούς επιστήμονες άλλωστε και καταξιωμένους διεθνώς μάλιστα!Αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν ακούγονται στα μέσα!
Μετεωριζόμαστε μόνοι με γεμάτες τις καρδιές μας από άρνηση,κάθε φορά που γυρίζουμε τη πλάτη στο μεγαλείο της δημιουργίας,αρνούμενοιπαραλογιζόμενοι νομίζω,να δεχτούμε την ύπαρξη ο,τιδήποτε άλλου πέραν του τυχαίου!Πόσο πικρή κατάντια για τη ψυχή μας!Πόσο ένοχοι είμαστε για αυτή την εθελοτυφλία!Και πόσο αληθινό στους καιρούς μας,της γνώσης και της"σοφίας"και της έρευνας και της αμφισβήτητσης,το:"
"Ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου;Επειδή γάρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν,ευδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας..."
ΚΑλό βράδυ φίλε μου!
Πόσο δικιο εχεις σε ολα. Καλο απογευμα!
.. ή έστω ένα σημάδι, ότι δεν είναι μόνος.
Το διορθώνω. :-)
Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω... Δεν φταίει ούτε η "άτιμη κοινωνία", ούτε "ο κακός μας ο καιρός", ούτε τίποτα και κανείς άλλος! Φταίω εγώ και αναλαμβάνω την ευθύνη! Θα προσπαθήσω να επανορθώσω και να μην το επαναλάβω στο μέλλον! Λοιπόν...
@Swell: Πόσο δίκιο έχεις! Στο όνομα του Θεού έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Όχι απ'αυτόν, όμως... Από εμάς που το "παίζουμε" (ή νομίζουμε πως είμαστε) θρησκευόμενοι και δη (συχνά...) σωσμένοι!
@Lockheart: Κι έτσι, που λες, δημιουργήσαμε όχι μόνον έναν, αλλά πολλούς!... "Και ζήσαμε εμείς καλά κι εκείνοι καλύτερα" (...ή μήπως όχι;)
@Vassia: Στα γραφόμενά σου και σε σένα αξίζει, πιστεύω, ιδιαίτερη απάντηση (βλ. παρακάτω...)
@Vassia:
α) "Εάν κάποιοι, κάποιος, θέλουν να ονομάζουν την ανάγκη τους Θεό, Αλλάχ, Βούδα ή οτιδήποτε άλλο, δεν με ενοχλεί και δεν με αφορά". Συμφωνώ μαζί σου ως προς το πρώτο, αφού και μένα καθόλου δεν με με ενοχλεί. Είσαι σίγουρη όμως και κυριολεκτείς όταν γράφεις "δεν με αφορά" ή μήπως να οφείλεται σε παραδρομή;
β) "Αυτό που ενοχλεί είναι η επιβολή, η σύγκριση, η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σύμφωνα με το τι ή που πιστεύουν". Εδώ δεν έχω τίποτα να σου... κοντράρω. Συμφωνώ και επαυξάνω!
γ) "Αυτή η ανάγκη για μένα προσωπικά δεν καθιστά θρησκεία αλλά φύση". Χμ... ενδιαφέρον θέμα, φιλοσοφικά και θρησκειολογικά, αλλά μεγάλο. Ίσως κάποια στιγμή να επανέλθω
Στα υπόλοιπα τί να πω;... Τα γράφεις τόσο σωστά και ενδιαφέροντα. Ιδίως στην σύγκριση με τους πρωτοπλάστους...
Να'σαι πάντα καλά!
@Feidias: Χαίρομαι ιδιαίτερα που ξαναβρεθήκαμε και που έχουμε τόσα πολλά να πούμε:
α) Για τον Γιανναρά έχω κι εγώ την ίδια άποψη με σένα. Και φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να τον παρακολουθήσω στην εκπομπή της Παναγιωταρέα [στην οποία, για άλλη μια φορά, επεσήμανα τη διαφορά μεταξύ γνώσης και σοφίας]. Από την ίδια εκπομπή θα (σου) θυμίσω και τη φράση του: "Μέσα σε ένα αεροπλάνο που πέφτει σε κενά αέρος δεν υπάρχει ούτε ένας άθεος". Που μου θύμισε ένα από τα διηγήματα του Μενέλαου Λουντέμη "Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα"
β) Για την ειδωλολατρεία του χρήματος, ιδίως στις μέρες μας, δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου, απόλυτα. Το σημαντικό είναι να μην θυσιάζουμε (και να μην θυσιαζόμαστε...) σ' αυτό το είδωλο. Ει δυνατόν να μπορούσαμε και να το γκρεμίσουμε από τις ζωές μας...
Για τα υπόλοιπα που γράφεις, δεν μπορώ παρά να σε ευχαριστήσω που κατέθεσες την μαρτυρία σου, τις απόψεις σου, τα βιώματά σου...
@Roadartist:
Ένα τέτοιο σχόλιο από σένα δεν μπορεί παρά να μου δώσει ικανοποίηση.
Θα μου επιτρέψεις πάντως, ελπίζω, και μια "δεύτερη σκέψη" που μου ήρθε διαβάζοντας το σχόλιό σου, ώστε να το έχεις υπ' όψη σου και στο μέλλον: Προσωπικά θα χαιρόμουν (γιατί θα με βοηθούσε, ίσως, περισσότερο...) από οποιονδήποτε με διαβάζει, πολύ δε περισσότερο από αυτούς που εκτιμώ ιδιαιτέρως (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεσαι κι εσύ) να μου επισημαίνουν και αυτά στα οποία δεν έχω δίκιο, αυτά δηλαδή με τα οποία δεν συμφωνούν.
Σ' ευχαριστώ!
Seagull, κυριολεκτώ.
Και εννοώ ότι δεν με αφορά ως κριτήριο επιλογής στην πιθανή μου σχέση με έναν άνθρωπο σε όλα τα επίπεδα.
Και επιπλέον, σε τι πιστεύει κάποιος είναι πολύ προσωπικό, αν θέλει ο ίδιος το μοιράζεται.
:-)
@Vassia:
Τώρα που διευκρίνησες τί εννοείς, το κατάλαβα και το αποδέχομαι!
Το "δεν με αφορά" θα μπορούσε να σημαίνει και "δεν με απασχολεί ως προβληματισμός" υπό την έννοια ότι μπορεί να είναι και έτσι όπως οι άλλοι πιστεύουν;...
Από τις "Ιστορίες του κυρίου Κόινερ του Μπρεχτ":
Ρώτησε κάποιος τον κύριο "Κ":
-Υπάρχει Θεός;
Ο κύριος "Κ" απάντησε:
-Αν μετά την απάντησή μου δεν αλλάξει η συμπεριφορά σου, τότε είναι μάταιο να σου απαντήσω. Αν όμως αλλάξει η συμπεριφορά σου, τότε πράγματι σου χρειάζεται ένας Θεός...
Αν είναι να πιάσουμε τα τσιτάτα, τότε προτιμώ το παραπάνω από το "Μέσα σε ένα αεροπλάνο που πέφτει σε κενά αέρος δεν υπάρχει ούτε ένας άθεος" …
Αν η πίστη είναι κάτι που στηρίζεται στο φόβο, τότε κάτι δεν πάει καλά …
@Peppermint Patty:
α) Συμφωνώ με την άποψή σου "Αν η πίστη είναι κάτι που στηρίζεται στο φόβο, τότε κάτι δεν πάει καλά…". Η, για μένα, ουσιαστική σχέση με τον Θεό είναι σχέση αγαπητική, μακάρι και ερωτική...
β) Το παραπάνω "τσιτάτο" που μέμφεσαι, αποδίδει μια πραγματικότητα, δεν συμφωνείς; Όπως είναι πραγματικότητα και το ότι κάποιοι έχουν ερωτικές σχέσεις όχι γιατί είναι ερωτευμένοι, αλλά για άλλους λόγους...
γ) Η ιστοριούλα που παραθέτεις είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα. Τη δική μου άποψη -σχόλιο θα την καταθέσω προσεχώς, σε ένα κείμενό μου περί Ηθικής (...όποτε αυτό ήθελε προκύψει...)
Υ.Γ. Να σε βλέπουμε συχνότερα!
Γειά σας,
βρέθηκα τυχαία στη σελίδα σας και εντυπωσιάστηκα!
Είμαι 41 ετών με μεταπτυχιακές σπουδες στη φυσική (κοσμολογία,σχετικότητα,χάος), και έχω στο ενεργητικό μου αρκετά αναγνώσματα απο φιλοσοφία, θρησκείες και πατερικά κείμενα της εκκλησίας μας.
Εντούτοις, είναι η πρώτη φορά που νοιώθω ότι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη σε μία παρέα, γιατί απλούστατα συμφωνώ σχεδόν καθολικά με τους περισότερους από εσάς.
Χαίρομαι που υπάρχουν τόσες "αδελφές ψυχές" και θα σας επισκέπτομαι συχνά στο μέλλον.
Στην ψυχή της σελίδας (seagull) αξίζουν συγχαρητήρια.
Αυτή είναι η διαλεκτική του παράδεισου και της κόλασης... σε όλα.
Σε διαβάζω και εγώ σιγά σιγά.
Δημοσίευση σχολίου