Περί Αστρολογίας (Σκέψεις και αποσπάσματα από βιβλία)

…και μια ανάρτηση για τους πολλούς!...
Παραθέτω ένα κείμενό μου, που δημοσιεύτηκε πριν από μερικά χρόνια σε ένα πολιτιστικό περιοδικό. Σήμερα θα μπορούσα, ίσως, θα προσθέσω και άλλα, αλλά αυτό θα το κάνω, ενδεχομένως, σε μελλοντική ανάρτησή μου.

Περί Αστρολογίας (Σκέψεις και αποσπάσματα από βιβλία)

"Γεννιόμαστε πάντοτε σε λάθος ζώδιο, και το να παραμείνεις αξιοπρεπώς στον κόσμο σημαίνει ότι διορθώνεις μέρα τη μέρα το ωροσκόπιό σου" (Ουμπέρτο Εκο) [1]

Ένα σύντομο “χρονικό”
Στην εφημερίδα “Τα Νέα” της 25.1.1967, υπό τον τίτλο “Σταυροφορία της Ουνέσκο κατά της αστρολογίας και της μαγείας” είχαν δημοσιευτεί μεταξύ άλλων και τα εξής: “…Η Ουνέσκο απηύθυνε μια δραματική έκκληση προς τους δασκάλους και τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου και ζητά να εντείνουν την μορφωτική διαπαιδαγώγηση και μόρφωση των νέων, ώστε ν’ απαλλαγεί ο κόσμος από τους μάγους και τις μάγισσες, από τις χαρτορίχτρες και τους αστρολόγους, καθώς και από τους κομπογιαννίτες. Η έκθεση αναφέρει ότι σήμερα σε όλες τις ηπείρους του κόσμου, σε χώρες καθυστερημένες και ανεπτυγμένες, οργιάζουν οι έμποροι της ελπίδας […] Υπάρχει η μανιακή προσήλωση των γυναικών στα ωροσκόπια […] Μεγάλοι βιομήχανοι κάνουν επενδύσεις ή συνάπτουν συμβόλαια ανάλογα με την απάντηση που θα πάρουν από τους αστρολόγους…” [2]
Προ εικοσιπενταετίας περίπου, από σχετική έρευνα είχε προκύψει ότι οι 1230 από τις 1500 καθημερινές εφημερίδες των ΗΠΑ είχαν στήλη αστρολογίας, και ότι το 1/3 του συνολικού πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων και των φοιτητών, ενδιαφέρονταν ή πίστευαν στην αστρολογία. Χιλιάδες αστρολόγοι σε όλα τα δυτικά κράτη κερδίζουν πάμπολλα χρήματα εξασκώντας το επάγγελμά τους.
Προ δεκαετίας, και συγκεκριμένα στις αρχές Σεπτεμβρίου 1989, ανάλογη έρευνα έγινε και στην Ελλάδα από την εταιρεία ICAP, για λογαριασμό περιοδικού μεγάλης κυκλοφορίας. Από την έρευνα προέκυψε (μεταξύ άλλων) ότι το 14% των νεοελλήνων πιστεύει στα ζώδια και μελετά τακτικά τις αστρολογικές προβλέψεις και το 33% το κάνει “για πλάκα”[3].
Οι βασιλείς Γεώργιος και Παύλος, κατά τα ταξίδια τους στο Λονδίνο, επισκέπτονταν, όπως ήδη έχει γίνει γνωστό, το μέντιουμ Εθελ. Αστρολόγους είχαν τόσον ο Χίτλερ, όσο και ο Μουσολίνι[4]. Κατά την οκταετή προεδρία του Ρόναλντ Ρήγκαν, τα λεπτά ζητήματα του κράτους χειριζόταν η αστρολόγος Τζόαν Κουίγκλη (Joan Quigley), όπως αποκάλυψε ο Ντόναλντ Ρέγκαν, προσωπάρχης του Προέδρου[5].
Το θέμα της αστρολογίας, συνεπώς, δεν πρέπει και δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους…

Η επίδραση των πλανητών
Τι πιστεύουν οι αστρολόγοι; Αντιγράφουμε, ενδεικτικά, από ένα βιβλίο που θεωρείται από τα σημαντικά, εισαγωγικά έστω, του χώρου της αποκρυφολογίας:
"Οι πλανήτες αποτελούνται από ορυκτές και χημικές ουσίες. Σε κάθε πλανήτη κυριαρχεί ένα ιδιαίτερο μέταλλο, όπως λέγεται από τους αστρολόγους. Στον Άρη είναι ο σίδηρος και στον Ερμή το ίδιο μέταλλο. Ακριβώς όπως το ράδιο εκπέμπει με την ακτινοβολία του τα μόριά του επί εκατοντάδες χρόνια, έτσι συμβαίνει και με αυτούς τους πελώριους πλανήτες, που ακτινοβολούν λεπτές απόρροιες των χημικών συστατικών τους σε άπειρα λεπτή μορφή" [6]
“Ο αστρολόγος κάνει προσεκτικούς υπολογισμούς των χημικών και πνευματικών επιδράσεων που προκαλούνται από τη συνεχή αλλαγή των σχετικών θέσεων των πλανητών και των φωτοβόλων σωμάτων (Ήλιος και Σελήνη) και των αποτελεσμάτων τους στον μικρόκοσμο ή το μικροσκοπικό ακριβές αντίγραφο που είναι ο άνθρωπος […] Η ατομικότητα ενός προσώπου, η θετική του πλευρά, ο χαρακτήρας του, προσδιορίζονται από το Ζωδιακό Σημείο στο οποίο βρισκόταν ο Ήλιος κατά τη γέννησή του. Η προσωπικότητά του, η αρνητική πλευρά, προσδιορίζεται από το Ζωδιακό Σημείο στο οποίο βρισκόταν η Σελήνη κατά τη γέννησή του. Όταν γεννιέται 'συντονίζεται' κατά κάποιο τρόπο χρονικά στο παιχνίδι των πλανητικών επιρροών και στους κραδασμούς που καθορίστηκαν να τον διέπουν για όλη του τη ζωή και που προσδιορίζουν τόσο τις χημικές αντιδράσεις του όσο και τα χαρακτηριστικά του και το περιβάλλον που έλκουν. Κατ' αυτόν τον τρόπο ταξινομούνται οι άνθρωποι” [7].
"Πρέπει να κατανοηθεί, οπωσδήποτε, ότι διαιρώντας το σύνολο της ανθρωπότητας μόνο σε δώδεκα τύπους, κάνουμε απλώς το πρώτο βήμα. Γενικεύουμε μόνο και αν και κάνουμε μια σπουδαία αρχή, δεν πρέπει να την πάρουμε και σαν την τελευταία λέξη" [8]
"Με την επιστήμη αυτή θεωρείται δυνατό να χαρτογραφήσουμε το σύνολο της ζωής ενός προσώπου. Κατ' αρχήν, αυτό γίνεται με τη χρησιμοποίηση του Νόμου “όπως στον Μικρόκοσμο έτσι και στον Μακρόκοσμο”. Στην Αστρολογία ο μεγάλος νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος (Κάρμα) παίζει μεγάλο ρόλο" [9]
"Για να πετύχει την τελική του ανάπτυξη ο άνθρωπος προϋποτίθεται ότι θα γεννηθεί κάτω από τα σημεία του Ζωδιακού, ένα προς ένα, για να μάθει τα μαθήματα που διδάσκουν. Καμιά φορά, είναι υποχρεωμένος να μάθει ένα από αυτά τα μαθήματα για τρίτη φορά, ίσως και για τριακοστή!" [10]

Ο προβληματισμός - Η κριτική
Σύμφωνα με τους αστρολόγους τα ουράνια σώματα επιδρούν πάνω μας με δύο τρόπους: Αφενός μεν προσδίδουν κάποιες μόνιμες 'τάσεις' στον χαρακτήρα μας την ώρα που γεννιόμαστε, αφετέρου δε, ανάλογα με τις θέσεις που παίρνουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας, επηρεάζουν σημαντικά τη συμπεριφορά μας και τις διαθέσεις μας. Επισημαίνεται ότι ο ακριβής τρόπος με τον οποίο ασκείται αυτή η επίδραση είναι δύσκολο να προσδιοριστεί μέσα από τα κείμενα των αστρολόγων, όπου συνήθως συναντάμε κάποιες γενικές και αφηρημένες λέξεις όπως 'μαγνητισμός', 'ακτινοβολίες' και τα παρόμοια
Οι ειδικοί επιστήμονες είναι κατηγορηματικοί: Οι κάθε είδους επιδράσεις στις οποίες αναφέρονται οι αστρολόγοι είναι ασήμαντες, αν όχι και ανύπαρκτες. Ειδικότερα: "Οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που επιδρούν πάνω μας είναι εντελώς μηδαμινές εφ' όσον τα σώματα που μας περιβάλλουν (συμπεριλαμβανομένων και των ουρανίων σωμάτων) είναι ηλεκτρικά ουδέτερα". Περαιτέρω: "Οι βαρυτικές επιδράσεις που ασκούνται από τον Ερμή, τον Άρη, τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα, είναι μικρότερες ακόμα και από την βαρυτική επίδραση ενός μαιευτήρα που βρίσκεται σε απόσταση μισού μέτρου από το νεογέννητο. Μάλιστα, ειδικά σε σχέση με τον Πλούτωνα, η βαρυτική επίδραση του μαιευτήρα είναι κατά εφτακόσιες εξηνταεννέα χιλιάδες, τριακόσιες εξήντα πέντε φορές μεγαλύτερη!" [11]
Το χρονικό διάστημα που απαιτείται ώστε ο Ήλιος να διασχίσει τον κάθε αστερισμό είναι διαφορετικό. Έτσι ενώ, για παράδειγμα, ο Ήλιος περνάει από τον Κριό σε 22 μέρες, για να διασχίσει τον Ταύρο χρειάζεται 35 μέρες. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει αυτά τα χρονικά διαστήματα: Κριός 22 μέρες, Ταύρος 35 μέρες, Δίδυμοι 26 μέρες, Καρκίνος 21 μέρες, Λέων 38 μέρες, Παρθένος 47 μέρες, Ζυγός 25 μέρες, Σκορπιός 24 μέρες, Τοξότης 34 μέρες, Αιγόκερως 30 μέρες, Υδροχόος 24 μέρες, Ιχθύες 39 μέρες. Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε, κατά τους αστρολόγους, το χρονικό αυτό διάστημα θεωρείται σταθερό, δηλαδή 30,5 μέρες για κάθε αστερισμό. Γεννιέται εύλογα λοιπόν το ερώτημα: Πού βρίσκεται ο Ήλιος σε μια δεδομένη χρονική στιγμή; Στον αστερισμό που τον τοποθετούν οι υπολογισμοί των αστρονόμων, ή εκεί που τον θέλουν οι αστρολόγοι; […] Η ημερομηνία κατά την οποία, υποτίθεται ότι, ο Ήλιος μπαίνει σ' έναν αστερισμό, διαφέρει από την ημερομηνία που μπαίνει σ' ένα ζώδιο. Στην πρώτη περίπτωση η θέση του αστερισμού είναι αστρονομικά πραγματική, ενώ στη δεύτερη είναι φανταστική. Γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ. η θέση των ζωδίων στον ουρανό ήταν πραγματικά εκεί που βρίσκεται και ο αστερισμός. Σήμερα όμως η θέση των αστερισμών σε σχέση με τον 1ο αιώνα π.Χ., έχει μετατοπιστεί κατά 29 μέρες. Έτσι, ενώ, για παράδειγμα, κατά τους αστρολόγους, ο Ήλιος μπαίνει στο ζώδιο του Ταύρου στις 20 Απριλίου, στην πραγματικότητα στον αστερισμό του Ταύρου μπαίνει στις 11 Μάιου. Κάποιος λοιπόν που γεννιέται στις 23 Απριλίου, όσον αφορά στην πραγματική θέση του Ήλιου, δεν ανήκει στον αστερισμό του Ταύρου, αλλά του Κριού [12]
Οι απόμακροι πλανήτες (Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας) δεν φαίνονταν και, ως εκ τούτου, ήσαν άγνωστοι στους πρώτους αστρολόγους. Μετά την ανακάλυψη κάθε πλανήτη, αυτός συσσωματωνόταν μέσα στους αστρολογικούς υπολογισμούς και τις αστρολογικές ερμηνείες σαν μια “επίδραση”. Αν αυτοί οι πλανήτες και οι υποτιθέμενες επιδράσεις τους ήσαν εκεί όλο τον καιρό, χωρίς να έχουν συμπεριληφθεί στην αστρολογική μεθοδολογία, δεν θα ’πρεπε η παράλειψη αυτή να έχει ακυρώσει τα προηγούμενα ωροσκόπια; [13]
Μέχρι το 1500 μΧ η αστρολογία ήταν βασισμένη πάνω στην υπόθεση ότι η γη είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω απ' αυτή. Ως εκ τούτου, πριν από τον Κοπέρνικο, τα ωροσκόπια φτιάχνονταν πάνω σε αναληθή γνώση περί του ηλιακού συστήματος.
Κατά τους αστρολόγους, οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος επηρεάζουν τη ζωή μας, παρά την μεγάλη τους απόσταση και όσο μεγαλύτερος σε μάζα και πλησιέστερος είναι ο πλανήτης προς εμάς, τόσο μεγαλύτερη είναι η επίδρασή του επάνω μας. Αυτός είναι ο λόγος που η πολύ μικρή κηλίδα του Πλούτωνα, που βρίσκεται τόσο μακριά, δεν εκτιμάται από τους περισσότερους αστρολόγους σαν μια μεγάλη “δύναμη” στη ζωή κάποιου , εκτός κι αν εμφανίζεται πολύ διακεκριμένα στο ωροσκόπιο. Αν, όμως, τα πράγματα είναι έτσι, γιατί δεν γίνεται καμιά αναφορά της επίδρασης του πλανήτη που βρίσκεται πάρα πολύ κοντά μας; Γιατί ο πλανήτης που βρίσκεται μόλις κάτω από τα πόδια μας αγνοείται ; Γιατί με τη φύση όλων των πλανητών, του ήλιου και του φεγγαριού, ασχολούνται, και είναι τόσο κουραστικοί οι αστρολόγοι, ενώ δεν υπάρχει κανένας χάρτης ή λίστα που να εμφανίζεται στις αστρολογικές απαντήσεις η επίδραση της γης και των διαφόρων κλιματολογικών συνθηκών; Η γη θα έπρεπε να είναι ο μεγαλύτερος αστρολογικός παράγοντας, αφού είναι πλησιέστερα σε μας, ακόμα και από τον ήλιο και το φεγγάρι.
Πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο (66 μοίρες γεωγραφικό πλάτος) μπορεί να υπάρξει πλανήτης, που να μη είναι ορατός για μερικές εβδομάδες. Έτσι, είναι σχεδόν αδύνατον να υπολογίσεις ακριβώς ποιος αστερισμός ή ποιο ζωδιακό σημείο ανατέλλει στον ορίζοντα, πάνω απ' αυτό το γεωγραφικό πλάτος. Αυτό σημαίνει ότι μερικοί Γροιλανδοί, μερικοί βόρειοι κάτοικοι της Αλάσκας και του Καναδά, της Σιβηρίας και ούτω καθεξής, δεν έχουν ωροσκόπιο. Δεν έχουν πλανητική επίδραση για να καθορίσει την ύπαρξή τους. Αστρολογικά μιλώντας, οι άνθρωποι αυτοί δεν γεννήθηκαν ποτέ!
Απαράλλακτα δίδυμα, γεννημένα την ίδια στιγμή, μπορεί να μεγαλώσουν έχοντας στη ζωή τους δύο τελείως διαφορετικές πορείες. Στην πραγματικότητα, το ένα θα μπορούσε να πεθάνει την ώρα της γέννησής του και το άλλο να φτάσει στα ογδόντα του. Αν εκτείνουμε εδώ τις πρώτες αρχές της αστρολογικής λογικής, χωρίς απάτη, θα δούμε ότι αυτές δεν ισχύουν. Τα δίδυμα, μεγαλώνοντας, θα πρέπει να έχουν την ίδια “οδηγία ζωής”, που υποστηρίζεται από το σύστημα των πλανητών και των αστεριών . Το ένα δεν θα πρέπει να πεθάνει κατά τη γέννησή του και το άλλο να φτάσει στα ογδόντα του.
Αφού όλα τα ωροσκόπια είναι διαφορετικά, πώς γίνεται χιλιάδες άνθρωποι (όλων των ηλικιών και με διαφορετικούς τρόπους ζωής) να πεθαίνουν σε μια μαζική τραγωδία ή σε κάποιο ολοκαύτωμα; Η αστρολογική απάντηση σ' αυτό είναι ότι η “κοσμική αστρολογία” (το τμήμα εκείνο της αστρολογίας που ασχολείται με τα έθνη και τα μεγάλα συμβάντα) εξουσιάζει τη "γενέθλιο αστρολογία” (τον τύπο της αστρολογίας που ασχολείται με την ατομική ζωή). Αλλά, αυτό είναι μια απαράδεκτη απάντηση. Επειδή, το γεγονός παραμένει ότι δηλαδή η γενέθλια αστρολογία απαιτεί να καθορίζει, με αρκετή βεβαιότητα, τη μοίρα ενός ατόμου, που προκύπτει από τις πλανητικές επιδράσεις, τις οποίες το άτομο εισέπνευσε κατά τη γέννησή του και σάρκωσε έξω στη ζωή, σε όλη τη διάρκεια μέχρι το τέλος. Ολόκληρο το γενέθλιο σύστημα είναι βασισμένο πάνω στην αρχή που ορίζει ότι μοναδικές πλανητικές δυνάμεις, καθορίζουν τη μοίρα κάθε ατόμου. Δεν μπορούν να συμβαίνουν και τα δύο. Αν, δηλαδή, η κοσμική αστρολογία εξουσιάζει τη γενέθλια αστρολογία, αυτό σημαίνει ότι η κοσμική αστρολογία λειτουργεί κατά έναν τρόπο διαφορετικό. Με άλλα λόγια, η κοσμική αστρολογία δεν εξουσιάζει απλά, αλλά ακυρώνει τη γενέθλια αστρολογία, επειδή προσβάλλει τις πρώτιστες αρχές της. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η γενέθλια αστρολογία δεν υπάρχει πλέον.

Η γλώσσα των αστρολόγων
Στα βιβλία των αστρολόγων υπάρχουν άφθονες αναφορές και παραπομπές σε πλανήτες και αστέρια, όπως συμβαίνει, βεβαίως, και με τα συγγράμματα των αστρονόμων. Οι πρώτοι μάλιστα, επιχειρούν να συνδέσουν την ενασχόλησή τους, με προφανή σκοπό να της δώσουν κύρος και αξία, με την αστρονομία.. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι κανένας επιστήμονας αστρονόμος δεν συγχωρεί την σύγχυση αυτή, αφού όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, απορρίπτουν την αστρολογία. Αρχικά η Γερμανική Αστρονομική Εταιρεία εξέδωσε καταδικαστική απόφαση εναντίον της αστρολογίας. Αργότερα, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση σε διακήρυξή της, το 1976, καταδίκασε την αστρολογία. Στους περίπου 200 κορυφαίους επιστήμονες και διανοούμενους που έκαναν δήλωση κατά της αστρολογίας και “κατά της αύξησης του παραλογισμού και του σκοταδισμού”, περιλαμβάνονται και 19 κάτοχοι βραβείου Νομπέλ.[14]
“Για έναν αστρονόμο, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, είναι ονόματα πλανητών. Για τον αστρολόγο, όμως, αυτή η λίστα είναι μια απέραντη συλλογή από θρύλους και μύθους. Η αστρολογία παίρνει στοιχεία της αστρονομίας και τα εμβαπτίζει μέσα στην αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία [και όχι μόνον!]. Το σύστημα είναι βασισμένο όχι στα φυσικά χαρακτηριστικά των πλανητών, αλλά στα διακριτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και στους σκληρούς περιορισμούς κάθε θεού, μέσα στο κλειστό κύκλωμα του αστρολογικού πολυθεϊσμού. Αυτό είναι που βρίσκεται πραγματικά πίσω από την αστρολογία” [15]
“Κανένας δεν πρόκειται να αρνηθεί ότι ο πλανήτης Δίας είναι εκεί που είναι. Μια τρομακτική μάζα πραγματικότητας. Στην αστρολογία, όταν αναφέρεται ο Δίας ή ο Άρης ή ο Ουρανός, κάποιος συλλαμβάνει την εικόνα μιας μεγάλης φυσικής μάζας περιστρεφόμενης γύρω από τον ήλιο. Υπάρχει μια σαφής αντικειμενικότητα για τους πλανήτες αυτούς, που έρχεται στο νου, αν κι αυτή η αντικειμενικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αντικατοπτρισμός. Είναι ένα ψεύτικο είδωλο, επειδή τα αστρολογικά βιβλία, στην πραγματικότητα, μιλάνε για θεούς και όχι για πλανήτες. Οι άνθρωποι διακατέχονται από ένα συνακόλουθο αίσθημα πραγματικότητας, εκτιμώντας κάτι από το οποίο θα ήθελαν να έχουν μια οριστική συνείδηση, ενώ αυτό το κάτι είναι στην ουσία του φανταστικό” [16]
Αυτός καθαυτός ο πλανήτης Άρης δεν έχει (δεν μπορεί να έχει!) κάποια ιδιαίτερη επίδραση και σημασία. Οι αστρολόγοι, όμως, συνδυάζουν με τον πλανήτη και αποδίδουν σ’ αυτόν τις ιδιότητες που είχε ο συνονόματός του αρχαίος θεός!… Αντίστοιχα, πάνω στον αστερισμό του Λέοντα προβάλλουν τις ιδιότητες που έχει το πραγματικό ζώο που υπάρχει στην ζούγκλα. Και, βεβαίως, αν έτυχε να γεννηθούμε κάτω από την επίδρασή του, οι ιδιότητες αυτές (του ζώου, στην πραγματικότητα!) μεταδίδονται και σε μας! Τόσο απλά!…
Οι αστρολόγοι χρησιμοποιούν με ιδιαίτερη προσοχή και εξυπνάδα μια ιδιαίτερη γλώσσα. Ένας ειδικός ερευνητής – μελετητής (του οποίου το σύγγραμμα ήταν από τις κύριες πηγές αυτού του σύντομου δικού μας άρθρου, διακρίνει εφτά μέρη – είδη στον αστρολογικό λόγο: 1. Τις γενικές αλήθειες για τη ζωή και τον άνθρωπο, 2.Τις προβλητικές φράσεις, 3. Τις λέξεις ασφαλείας, 4.Το κήρυγμα, 5.Τις ‘φράσεις της Πυθίας’, 6.Το καλόπιασμα ή κοπλιμέντο, 7.Τις προβολές από το ζώο, το αντικείμενο ή το μυθικό πρόσωπο που αντιστοιχεί στο ζώδιο. Θα ήταν κουραστικό, βεβαίως, και θα ξέφευγε από τα πλαίσια του άρθρου, να αναλύσουμε τα επιμέρους μέρη. Αν και νομίζουμε πως οι ονομασίες των ειδών είναι εύκολα κατανοητές, ο αναγνώστης μελετητής θα μπορούσε να καταφύγει στο σύγγραμμα που αναφέρουμε[17]. Σε κάθε περίπτωση ας μας επιτραπούν μερικά σύντομα σχετικά σχόλια:
Οι αστρολόγοι, "ενώ στην ουσία χρησιμοποιούν ερασιτεχνικές 'ψυχολογικές' μεθόδους οι οποίες ενεργοποιούν τις δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος μέσα του, τον πείθουν ότι η βοήθεια που του προσφέρουν προέρχεται από δυνάμεις που βρίσκονται έξω από εκείνον […] Χρησιμοποιούν δηλαδή τεχνικές υποβολής, και ενώ η βελτίωση ή η βοήθεια που σου δίνουν προέρχεται από δικές σου ιδιότητες, εκείνοι σου πλασάρουν ότι τα θετικά αποτελέσματα απορρέουν από τις δικές τους ικανότητες. Έτσι σου διαιωνίζουν μια νοοτροπία εξάρτησης από εξωγενείς παράγοντες, η οποία σου καλλιεργεί την ανημπόρια και τη μοιρολατρία. Από κεί και πέρα και για όσο διάστημα έχουν έντονη επιρροή πάνω σου, παραμένεις εξαρτημένος από εκείνους" [18]
“Οι αστρολογικές εικασίες και οι γενικότητες αναπτύσσουν και καλλιεργούν μια αμφιλεγόμενη γλώσσα. Το ωροσκόπιό σου μπορεί να λέει “Περιμένετε θρίαμβο!”, αλλά ποτέ δεν θα πει “Πρόκειται να κερδίσεις την πρώτη θέση στο Bowling!” Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εξειδικευμένο […] Οι ωροσκοπικές εικασίες από τη φύση τους, είναι γεμάτες από αμφιλεγόμενη γλώσσα, την οποία διαφορετικοί άνθρωποι μπορούν να εφαρμόσουν στις δικές τους καταστάσεις με διαφορετικούς τρόπους […] Η αστρολογία επιτρέπει στους ανθρώπους να τη θεωρούν σαν ένα αστείο ή σαν ένα παιγνίδι - δηλαδή, πόσο κοντά μπορείς να αντιπαραβάλλεις τις πλατιές ωροσκοπικές δηλώσεις με τα συγκεκριμένα γεγονότα της ζωής σου; Σε άλλους, όμως, όλα ετούτα, τους κινούν την περιέργεια και σύρονται ακόμα πιο πέρα, στο εσωτερικό της αστρολογίας”. “Η αστρολογία δεν είναι προφητική. Κάνει έξυπνη χρήση αμφιλεγόμενης γλώσσας και σε παροτρύνει στο να πιστεύεις ότι το αμφιλεγόμενο σημαίνει κάτι συγκεκριμένο […] Θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι η κάθε ‘συμβουλή’ είναι γενική και όχι συγκεκριμένη […] Δεν είναι συγκεκριμένες οι συμβουλές, και γι' αυτό δεν βγαίνουν και αληθινές. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει λόγος να μας καταθέλγουν τέτοιου είδους συμβουλές” [19]
Το τελευταίο απόσπασμα δίνει απάντηση και στο σχόλιο κάποιων ότι, τάχα, οι προβλέψεις της αστρολογίας τελικώς ‘βγαίνουν’!… Συγκρίνετε τις προβλέψεις των διαφόρων αστρολόγων: O καθένας μπορεί να προβλέπει κάτι διαφορετικό. Άρα είναι λογικό και φυσικό ότι κάποια από όλες θα αποδειχθεί σωστή! Και, φυσικά, εκείνος ο αστρολόγος που ‘έκανε διάνα’ κάποια φορά, δεν θα ‘πέφτει πάντα μέσα’, απ’ την στιγμή βεβαίως που (τυχόν κάνει το ‘λάθος’ και) εγκαταλείψει την αμφισήμαντη γλώσσα και τις γενικολογίες του και προχωρήσει σε συγκεκριμένες προβλέψεις…

Η πίστη στην αστρολογία, αποτέλεσμα της ανθρώπινης αδυναμίας
Οι περισσότεροι (για να μην πούμε όλοι και θεωρηθούμε απόλυτοι) από αυτούς που ασχολούνται ή/και πιστεύουν στην αστρολογία, θα την εγκατέλειπαν, αν είχαν την δύναμη να εμβαθύνουν και να σταθούν ‘ενώπιοι ενωπίοις’ με τους εαυτούς τους. (Πόσο εύκολο, όμως, είναι να γίνει αυτό;…)
"Στις μεγαλουπόλεις, που οι σχέσεις είναι απρόσωπες, νιώθεις άγνωστος μεταξύ αγνώστων και συνεπώς ασήμαντος. Η ιδέα λοιπόν ότι βρίσκεσαι κάτω από την επίδραση κάποιου ζωδίου, η οποία σε κάνει να... συγγενεύεις μ' έναν αρχαίο θεό, σε κολακεύει και ικανοποιεί τη ματαιοδοξία σου. Ένα από τα πράγματα που μου έχει κάνει εντύπωση, είναι με πόσο καμάρι μιλάνε μερικοί για το ζώδιό τους! Φαίνεται, κάτι τέτοιες στιγμές νιώθουν σπουδαίοι και υπερήφανοι που είναι 'λιοντάρια', 'παιδιά του Άρη' ή 'σεξουλιάρηδες σκορπιοί’ (...) Έτσι μπορούμε να υποθέσουμε πως, όσο χαμηλότερη αυτοεκτίμηση έχεις, τόσο περισσότερο χρειάζεσαι να τονώσεις το ηθικό σου μέσα από τα ζώδια" [20]
"Δεν υπάρχει τρόπος παρέμβασης στους παράγοντες που (κατά την άποψή τους) επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πώς να παρέμβεις στις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων; Μοιραία λοιπόν το μόνο 'θεραπευτικό' εργαλείο που απομένει στον 'αστροψυχολόγο' είναι οι 'συμβουλές', οι οποίες βέβαια εξαρτώνται από το μορφωτικό του επίπεδο και συνήθως συνίστανται από τετριμμένες ηθικολογίες και κηρύγματα" [21]
"Η Αστρολογία ξεκινάει από τέτοιες βάσεις που εκ των πραγμάτων προκαλεί αυτό που η Ψυχολογία θεωρεί αιτία της ψυχικής διαταραχής: Δηλαδή ενθαρρύνει το άτομο να τοποθετήσει τις ευθύνες για όσα του συμβαίνουν, στα άστρα, στα ζώδια και τις κινήσεις των πλανητών. Οι δυνάμεις αυτές δεν βρίσκονται μόνον έξω από αυτόν, αλλά είναι και αδύνατον να ελεγχθούν. Διότι αν νιώθεις ανήμπορος να ελέγξεις την πεθερά σου που την θεωρείς υπαίτιο για το χάλι του γάμου σου, πόσο πιο ανήμπορος θα νιώσεις προκειμένου να ελέγξεις τον Κρόνο ή τον Πλούτωνα, οι οποίοι εξασκούν επιδράσεις πάνω σου (ή πάνω στην πεθερά σου)" [22]
"Μια από τις ζημιές που υφίστανται εκείνοι που πιστεύουν έντονα στην αστρολογία είναι ότι χάνουν την ελευθερία τους με τρεις τρόπους: α. Μετατρέποντας τις αστρολογικές προβλέψεις σε προκαταλήψεις γίνονται θύματα της 'αυτοεκπληρούμενης προφητείας', β. Δημιουργούν έντονες εξαρτήσεις από τους αστρολόγους και τα ωροσκόπια προκειμένου να πάρουν αποφάσεις για τα σημαντικά (και ασήμαντα) γεγονότα της ζωής τους, γ. Μεταθέτουν την ευθύνη του εαυτού τους σε δυνάμεις που δεν τις ελέγχουν" [23]
“Ένας λόγος που εξηγεί το ενδιαφέρον των μαζών για την αστρολογία, είναι η άποψη της ανθρώπινης φύσης: Η αστρολογία φαίνεται να δίνει οδηγίες, πάνω σε πράγματα που αφορούν την ψυχή , χωρίς, όμως, να έχει και ηθικές απαιτήσεις. Ζητά να εξηγήσει την ιδιαίτερη συμπεριφορά των προσωπικοτήτων μας και μας λέει αν πρέπει να επιδιώκουμε σήμερα τον έρωτα ή τα χρήματα, αλλά δεν έχει καμία ηθική απαίτηση από μας. Κι αυτό μας αρέσει. Η κοινωνία μας δεν ενδιαφέρεται πολύ για ηθικά προγράμματα. Θέλουμε να αποφασίζουμε μόνοι μας για το ποιο είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, αληθινό ή ψεύτικο, χωρίς καμιά εξωτερική επέμβαση. Οι Δέκα Εντολές απορρίπτονται. Στην εποχή μας τρέχουμε σε μεθοδολογίες, όπως η αστρολογία, οι οποίες απλά δίνουν πληροφορίες για την ανθρώπινη φύση, χωρίς όμως να απαιτούν από μας ηθικές υποχρεώσεις. Η αστρολογία έχει ανεβεί σήμερα γιατί προσφέρει πληροφορίες για το σύμπαν και την ψυχή, κι ακόμα γιατί δεν έχει έ να σταθερό ηθικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο πρέπει να θέτουμε τους εαυτούς μας” [24]

Κάποια συμπεράσματα και κάποιες επιπλέον σκέψεις
· Η αστρολογία δεν είναι επιστήμη, όπως θέλει να αυτοαποκαλείται.
· Είναι αποκρυφισμός.
· Απαιτεί πίστη, πίστη θρησκευτική.
· Συνδέεται ή/και προαπαιτεί ως αυτονόητες, άλλες θρησκευτικές δοξασίες, όπως για παράδειγμα την πίστη στους ‘νόμους’ της μετενσαρκώσεως και του κάρματος.
· Απορρίπτεται και καταδικάζεται από την Αγία Γραφή (Ησαϊα μζ’ 11-15, Δευτερονόμιον ιη’ 10-12) και τους Πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας (Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστομος, Κύριλλος Ιεροσολύμων κ.λπ.)1
· Απορρίπτεται και καταδικάζεται από τους κορυφαίους επιστήμονες (διαφόρων επιστημονικών κλάδων, π.χ. Αστρονομίας, Ψυχολογίας κ.λπ.) και διανοητές όλου του κόσμου.
· Αν οι “αποκαλύψεις” της αστρολογίας κέντριζαν όσους ασχολούνται με αυτήν για μεγαλύτερες προσπάθειες, θα μπορούσε, ίσως, κάποιος, να την “αποδεχθεί” τουλάχιστον ως χρήσιμη. Όμως, πόσο συχνά συμβαίνει αυτό; Τις περισσότερες φορές βλέπουμε τις αποκαλύψεις αυτές να χρησιμοποιούνται ως δικαιολογίες για μοιρολατρική απάθεια.
· Συμπέρασμα; “O ανόητος άνθρωπος κυβερνιέται από τα άστρα, ο Σοφός είναι κύριος των άστρων του”!…


Βιβλιογραφία
1. Vera Stanley Adler, Το άνοιγμα του τρίτου ματιού, Μετάφραση Ε. Ταμβάκη, Εκδόσεις Δίδυμοι, Αθήνα 1986
2. Luc Benoist, Ο εσωτερισμός, Μετάφραση: Γεωργίου Ζωγραφάκη, Σειρά: Τι γνωρίζω αρ.78, εκδ. Ζαχαρόπουλου
3. Dion Fortune, Υγιής Αποκρυφισμός, Ιάμβλιχος, Αθήνα
4. Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι
5. Charles Strohmer, Τί δεν σου λέει το ωροσκόπιό σου, Μετάφραση: Σωτήρης Ιωάννου, Εκδ. Πέργαμος
6. Αλεξάνδρου Η. Σπυράκη, Χριστιανική επιχειρηματολογία, Αθήνα 1993
7. Ν. Ψαρουδάκη, Σατανισμός – Σατανολατρεία, εκδ. Ελληνικό Χριστιανικό Ορθόδοξο Μέτωπο, Αθήνα 1991
8. Tex Marrs, Απόκρυφη πλανητική συνωμοσία, Μετάφραση: Γιώργου Γούλη, εκδόσεις Μπιμπης
9. Μαγεία και Χριστιανισμός. Εισηγήσεις εις το θεολογικός συνέδριον Ι. Μητροπόλεως Ηλείας 22-23 Φεβρουαρίου 1992. εκδ. Ι.Μ.Ηλείας, Αθήναι 1993

Περαιτέρω βιβλιογραφία για τους αναγνώστες – υποψήφιους ερευνητές
1. Αντιρρήσεις στην αστρολογία, Μετάφραση Τερέζας Μπούκη, εκδόσεις Λέξημα, Αθήνα 1998
2. Χ.Δ. Γουδής – Π.Ε. Χριστοπούλου, Περι Αστρολογίας, εκδ.Δίαυλος, Αθήνα 1993

Σημειώσεις

[1] Ουμπέρτο Εκο, Το εκκρεμές του Φουκώ, σελ. 69 παρ.2
[2] Ν. Ψαρουδάκη, Σατανισμός – Σατανολατρεία, εκδ. Ελληνικό Χριστιανικό Ορθόδοξο Μέτωπο, Αθήνα 1991, σελ. 89
[3] Ν. Ψαρουδάκη, Σατανισμός – Σατανολατρεία, σελ. 32 αρχή
[4] Ν. Ψαρουδάκη, Σατανισμός – Σατανολατρεία, σελ. 29 παρ.1
[5] Tex Marrs, Απόκρυφη πλανητική συνωμοσία, Μετάφραση: Γιώργου Γούλη, εκδόσεις Μπιμπης, σελ. 102 παρ.5
[6] Vera Stanley Adler, Το άνοιγμα του τρίτου ματιού, σελ. 114 παρ. 3-4
[7] Vera Stanley Adler, Το άνοιγμα του τρίτου ματιού, σελ. 63 παρ.4 ως σελ. 64 παρ.3
[8] Vera Stanley Adler, Το άνοιγμα του τρίτου ματιού, σελ. 66 παρ.3
[9] Vera Stanley Adler, Το άνοιγμα του τρίτου ματιού, σελ. 67 παρ.3 και 5
[10] Vera Stanley Adler, Το άνοιγμα του τρίτου ματιού, σελ. 65 παρ.4
[11] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι, σελ. 1690 μέση και 167-168
[12] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι, σελ. 172 και 173
[13] Βλέπε αυτή και τις υπόλοιπες σκέψεις – επιχειρήματα που ακολουθούν, στο βιβλίο του Charles Strohmer, Τι δεν σου λέει το ωροσκόπιό σου, σελ.44-47
[14] Βλέπε Αλεξάνδρου Η. Σπυράκη, Χριστιανική επιχειρηματολογία, Αθήνα 1993, σελ. 272-273. Επίσης βλέπε (στην προτεινόμενη βιβλιογραφία) το βιβλίο “Αντιρρήσεις στην Αστρολογία”
[15] Charles Strohmer, Τί δεν σου λέει το ωροσκόπιό σου, σελ. 23 παρ.1
[16] Charles Strohmer, Τί δεν σου λέει το ωροσκόπιό σου, σελ. 28
[17] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι, σελ. 45επ., όπου και πολύ παραστατική ανάλυση του κάθε επιμέρους είδους
[18] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι , σελ. 90 παρ.3
[19] Charles Strohmer, Τί δεν σου λέει το ωροσκόπιό σου, σελ. 77 παρ.3 και σελ. 80 παρ.2
[20] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι , σελ. 92 παρ.4-5
[21] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι , σελ. 130 παρ. προτελ.
[22] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι , σελ. 131 μέση
[23] Γιώργου Πιντέρη, Ph.D., Ενας ψυχολόγος κριτικάρει την Αστρολογία, εκδ. Θυμάρι , σελ. 138 μέση
[24] Charles Strohmer, Τί δεν σου λέει το ωροσκόπιό σου, σελ. 15-16