“Όλα πωλούνται! Κι όλα αγοράζονται! Όλα έχουν την τιμή τους!...”
Το πιστεύετε, αλήθεια, αυτό;
Καλώς ή κακώς, νομίζω πως πάρα πολλοί απαντούν καταφατικά.
Μα… αν είναι έτσι… Αν το πιστεύουν πραγματικά… τότε, αν θέλουν να είναι συνεπείς με την άποψή τους αυτή, θα πρέπει να παραδεχθούν πως, συνεπώς, είναι και οι ίδιοι… είμαστε όλοι μας… “ξεπουλημένοι” ή, έστω, εν δυνάμει και δυνητικά “πουλημένοι”…
[Διότι, βεβαίως, αν κάποιος θεωρεί πως ΟΛΟΙ οι άλλοι είναι “πουλημένοι” και μόνον αυτός ο ίδιος δεν “ξεπουλιέται”, τότε, σίγουρα, είτε δεν είναι ειλικρινής –κατ’ αρχάς με τον ίδιο τον εαυτό του- είτε “χρωστάει της Μιχαλούς”… Ή, από την ακριβώς αντίθετη θεώρηση: Αν κάποιος θεωρεί πως ο ίδιος δεν “ξεπουλιέται”, τότε οφείλει να αναγνωρίσει ότι –σίγουρα!- υπάρχουν κι άλλοι που, όπως κι αυτός, δεν ξεπουλιούνται!...]
Δεν περιποιεί τιμή, βεβαίως, μια τέτοια διαπίστωση. Όλοι οι κήνσορες της ηθικής, οι υπέρμαχοι της απολυτότητας, οι αυστηροί θεματοφύλακες αρχών και αξιών… να είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν ο καθένας τις Θερμοπύλες που (τους) τάχθηκαν να φυλάνε…
Για σκεφθείτε… Οι χειρότεροι εφιάλτες να γίνονταν πραγματικότητα… Το υπέρτατο και αξεπέραστο θρίλερ!... Οι μανάδες θα μπορούσαν να σκοτώνουν, τότε, την αγάπη τους και τα ίδια τους τα παιδιά, έναντι ενός εξωφρενικού, έστω, τιμήματος… Οι ιερείς [σε ιερείς αναφέρομαι, με όλη τη σημασία της λέξεως, και όχι σε “παπάδες”…] θα παζαρεύουν την πίστη τους σ’ όποιον Θεό τους προσφέρει περισσότερα… Οι δικαστές θα βγάζουν τις αποφάσεις τους σε πλειστηριασμό… Οι “ιδεολόγοι κομμουνιστές” θα εισάγουν τα ιδανικά τους στο χρηματιστήριο… H “θύρα
Μπορείτε να φανταστείτε έναν τέτοιο κόσμο;
Μπορείτε να ανεχθείτε έναν τέτοιο κόσμο;
Κι αν όχι… τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να αντισταθούμε σε κάτι τέτοιο;
Ίσως η λύση να είναι απλή: Να πει, ο καθένας μας, “αυτά τα 2-3 πράγματα, αυτές τις 2-3 αξίες έχω ταχθεί να τις υπερασπιστώ εγώ… και θα τις υπερασπιστώ ακόμα κι αν μείνω μόνος μου να τις υπερασπίζομαι… με κάθε προσωπικό κόστος… ακόμα κι αν αυτό σημαίνει συντριβή μου”…
Όλοι οι άλλοι “απέναντι”… Όλοι οι άλλοι ενδεχομένως και εναντίον σου… Κι εσύ εκεί!... Κόντρα σε όλους!... Κόντρα σε όλες τις καταστάσεις και τις συνθήκες, να φυλάς “τα 2-3 πράγματά σου… τις 2-3 αξίες που τάχθηκες… που επέλεξες να φυλάξεις, σαν άλλες Θερμοπύλες”, καθώς είπαμε…
Θυμάστε τι λέγανε οι παλαιότεροι;
“Η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει”…
Και δεν το έλεγαν απλώς! Το ένιωθαν κιόλας! [Τουλάχιστον η μεγάλη πλειοψηφία τους, τότε…] Ό,τι κι αν τους στοίχιζε, εξ απόψεως οικονομικής (είτε ως θετική ζημία, είτε ως διαφυγόν κέρδος…) η εντιμότητά τους ήταν αδιαπραγμάτευτη. Με όποια τιμή!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου