Εμείς και οι Άλλοι… (Μέρος Β’) Η Συλλογικότητα…

[Δεν ξέρω πόσο παρατηρητικοί είναι όλοι αυτοί που με διαβάζουν, πάντως αναμφίβολα κάποιοι παρατήρησαν στην προ-προηγούμενη ανάρτησή μου (αυτή με τον τίτλο “Εμείς και οι Άλλοι… Οι “άλλοι”: η Κόλαση και ο Παράδεισός μας”), ότι η αρίθμηση των “κεφαλαίων” παρουσίαζε ασυνέχεια, αφού έλειπε το «3^ο». “Αυτό το… κενό, λοιπόν, έρχεται να καλύψει η σημερινή μου ανάρτηση”, όπως θα έλεγε κάποιος πολιτικός… Και ουδεμία σημασία έχει ότι το κενό αυτό εγώ ο ίδιος το δημιούργησα… (ή, αντιστοίχως, ο πολιτικός…)]

Εμείς και οι Άλλοι… (Μέρος Β’) Η Συλλογικότητα…

[Συνέχεια από το προ-προ-προηγούμενο και συμπλήρωση στο προ-προηγούμενο]

#3) “Κάνε το καλό και ρίξ’το στο γιαλό”….

Η έκφραση αυτή που φέρνει, συνειρμικά, μια άλλη έκφραση, επίσης για γιαλό:

“Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε”…

Κι αυτή, με τη σειρά της, μου θυμίζει μια άλλη έκφραση και παροιμία:

“Οι πολλοί καπεταναίοι ρίχνουν έξω το καράβι”…

Κι όμως, γνωρίζω κάποιο καράβι που η συλλογικότητα δεν το’χει ρίξει έξω… Το αντίθετο μάλιστα!... Αναφέρομαι, εν προκειμένω, στη συλλογική διαχείριση της Βικιπαίδειας. Που εδώ και κάποια χρόνια πλέει στη θάλασσα του Διαδικτύου και, όπως προείπα, όχι μόνο δεν έπεσε έξω, αλλά, αντιθέτως, έρριξε έξω την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια “Encarta” της περίφημης Microsoft του πολύ Billy Gates…

Η περίπτωση αυτή μου έφερε στο νου, συνειρμικά, άλλη μια διαφαινόμενη, μακροπρόθεσμα, “ήττα” της Microsoft: Ο γνωστός μας Internet Explorer φαίνεται πως με το πέρασμα του χρόνου θα χάσει το παιχνίδι απ’ τον Mozilla Firefox, που, αν δεν κάνω λάθος, είναι κι αυτός αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας…

Αναμφίβολα, πάντως, προϊόν και αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας είναι το λειτουργικό σύστημα Linux, το “αντίπαλο δέος” στα διαδεδομένα Windows της Microsoft. Το οποίο Linux φαίνεται επίσης να κερδίζει συνεχώς “πόντους” και έδαφος, από τη συλλογικότητα των χρηστών, εις βάρος της πρότασης – προϊόντος της μεγάλης πολυεθνικής…

“People have the power”, τραγουδούσαμε…

Πότε οι άνθρωποι, συλλογικά, έχουν δύναμη; Όταν ομονοούν και “συντονίζονται”!... [Θυμηθείτε, για παράδειγμα, την ιστορία του Ιησού του Ναυή… Και δεν είναι η μόνη περίπτωση, βεβαίως… Αντιθέτως!...]

Βεβαίως η δύναμη του πλήθους δεν είναι, πάντα, για καλό… Διότι, βλέπεις, η ομάδα, το σύνολο, ο λαός, συλλογικά θεωρούμενος, δεν σκέπτεται, δεν καθοδηγείται από τη λογική, αλλά από την “ψυχολογία του όχλου”. Και, συνεπώς, μπορεί εύκολα να “άγεται και να φέρεται”… “Πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος”… Εκλέγει τον Γουλιμή [“ανθ’ημών…”], φυλακίζει τον Κολοκοτρώνη, εξοστρακίζει τον δίκαιο Αριστείδη, εκλέγει τον Χίτλερ, θεοποιεί τον Στάλιν… Σταυρώνει τον Χριστό, που μόλις λίγες μέρες πριν τον υποδεχόταν (σαν αύριο, Κυριακή των Βαϊων) με “Ωσαννά”…

Αλλά αν μορφώσουμε το λαό και (ιδίως!) αν τον καλλιεργήσουμε… τότε πραγματικά (ή “ουτοπιστικά”;…) θα μπορούσε ν’αλλάξει η κατάσταση και να γίνει ο κόσμος, Κόσμος! Δηλαδή κόσμημα!... [“Ως χαρίεν ο άνθρωπος, όταν άνθρωπος εί”…]