[Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών…]
Οι λιμενεργάτες, προκειμένου να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους, τα “κεκτημένα” τους, αλλά και, όπως λένε, “τον δημόσιο έλεγχο του λιμανιού” [έργο που νομίζω πως ανατίθεται σε θεσμοθετημένες αρχές και εξουσίες…], απεργούν και “κλειδώνουν” το λιμάνι, προκαλώντας ασφυξία στην αγορά, στους εμπόρους και στους κάθε είδους επαγγελματίες…
[Παλαιότερα]:
Οι αγρότες, διεκδικώντας διάφορα, έχουν στήσει μπλόκα σε διάφορα σημεία της χώρας, εμποδίζοντας τις μετακινήσεις και μεταφορές, προσώπων και αγαθών, από πόλη σε πόλη…
[Άλλοτε]:
Τα πλοία παραμένουν δεμένα στα λιμάνια, εξαιτίας της πολυήμερης απεργίας των ναυτικών, που προβάλλουν θεσμικά και οικονομικά (όπως όλοι, πάντοτε!...) αιτήματα…
Θεσμικά και οικονομικά αιτήματα έχουν και οι υπάλληλοι της Δ.Ε.Η. που, “σκληραίνοντας τη στάση τους”, “κατεβάζουν διακόπτες”, διαδοχικά, για να αποτρέψουν ένα γενικευμένο black out…
“Black out” υπάρχει και στις τράπεζες, οι οποίες εδώ και μέρες δεν λειτουργούν. Σε κάποιες απ’ αυτές επειδή οι ελάχιστοι απεργοί, η μειοψηφία των εργαζομένων, εμποδίζουν και τους υπόλοιπους να εργαστούν, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να τους προπηλακίσουν…
Το ίδιο γίνεται και σε κάποια εργοστάσια και επιχειρήσεις: Οι λίγοι, “διασφαλίζουν τα δικαιώματα” των ιδίων αλλά και, κατά τα λεγόμενά τους, των πολλών, στρεφόμενοι και κατ’ αυτών, που “δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον τους”…
Από τη συμπεριφορά των μεγαλυτέρων παραδειγματίζονται και οι μικρότεροι: Μικρές ομάδες μαθητών γυμνασίου προχωρούν σε “καταλήψεις” των σχολείων τους, εμποδίζοντας την είσοδο στους καθηγητές και στους υπόλοιπους μαθητές, που επιλέγουν τη συνέχιση των μαθημάτων. Οι μικρές αυτές ομάδες, μάλιστα, “δεσμεύονται” ότι θα περιφρουρήσουν οι ίδιοι της καταλήψεις τους, στη συνέχεια, όμως, αποδίδουν τις καταστροφές στα κτίρια και στο εποπτικό υλικό σε “εξωσχολικούς” που παρεισέφρησαν…
[Στο μεταξύ]:
Οι δημοτικοί υπάλληλοι που απασχολούνται στην καθαριότητα έχουν ακινητοποιήσει για 10, 20 ή 30 μέρες (δεν θυμάμαι πια…) ημέρα τα απορριμματοφόρα, με αποτέλεσμα τα σκουπίδια να συσσωρεύονται στους δρόμους, με ορατό, πλέον, τον κίνδυνο επιδημιών…
Μικρές ομάδες απεργών, άλλων κατηγοριών, όχι μεγαλύτερες από πενήντα – εκατό ανθρώπους η καθεμιά, απλώνονται σε όλο το πλάτος κεντρικών οδών και λεωφόρων, προκαλώντας έτσι κυκλοφοριακή συμφόρηση στο κέντρο της πόλης…
Οι τραυματιοφορείς και οι οδηγοί των ασθενοφόρων εξυπηρετούν μόνο τα “πολύ επείγοντα” [κατά την κρίση τους!] περιστατικά…
Έτσι κι αλλιώς οι νοσοκομειακοί γιατροί απεργούν κι αυτοί….
Αστυνόμοι διαδηλώνουν και αυτοί, στους δρόμους, και συγκρούονται με άλλους αστυνομικούς και Μ.Α.Τ. που προστατεύουν το κτήριο της Βουλής. Τελικά αποφασίζουν να προχωρήσουν [δεν θυμάμαι εάν αυτό αφορά τους μεν ή τους δε…] σε “λευκή απεργία”…
Οι βουλευτές, στο μεταξύ, με (ν)τροπολογία σε άσχετο νομοθέτημα, υπερψηφίζουν ομοφώνως διάταξη για αύξηση, εν μέσω γενικότερης οικονομικής στενότητας, της βουλευτικής τους αποζημίωσης και κάποιων επιδομάτων τους και φοροαπαλλαγών…
Οι δικαστές ερμηνεύουν οι ίδιοι, κατά το δοκούν, σχετική συνταγματική διάταξη, και αποφαίνονται πως “ό,τι ισχύει για τους βουλευτές, ισχύει και για μας”… Προφανώς, όμως, “ό,τι ισχύει για τον απλό λαό δεν ισχύει και γι’ αυτούς”: Ενώ στον οποιονδήποτε, έστω κι αν είναι αγράμματος, δεν συγχωρείται άγνοια νόμου, το ανώτατο δικαστήριο “βγάζει λάδι” πλειάδα δικαστών που παρέλειψαν να υποβάλουν δήλωση “πόθεν έσχες”, με την αιτιολογία, ακριβώς, ότι δεν γνώριζαν…
“Στο ίδιο μήκος κύματος” και με την ίδια κακώς νοούμενη συντεχνιακή νοοτροπία, τα διάφορα πειθαρχικά συμβούλια των δημοσίων υπαλλήλων απαλλάσσουν, σε υπερβολικά μεγάλο ποσοστό, όπως επισημαίνει ο Συνήγορος του Πολίτη, συναδέλφους των (της εφορίας, της πολεοδομίας κ.λπ.) που κρίθηκαν ένοχοι δωροληψίας, πλαστογραφίας, ψευδούς βεβαίωσης κ.λπ. από τα αρμόδια ποινικά δικαστήρια…
κ.λπ. κ.λπ. […]
Πολλά “μεμονωμένα” γεγονότα, που παύουν να είναι μεμονωμένα, και γενικεύονται… ΟΛΟΙ μας έχουμε αγανακτήσει για ΟΛΑ αυτά, εκτός αν μας αφορούν προσωπικά, δηλαδή συντεχνιακά, οπότε είναι “δικαιολογημένα” στην κρίση μας… Σκεφθείτε εάν όλα τα παραπάνω συνέβαιναν και ταυτόχρονα!...
ΟΛΟΙ (πιστεύουν πως) έχουν ΔΙΚΗΟ!
Αυτοί και μόνον αυτοί!
ΟΛΟΙ εναντίον ΟΛΩΝ!
Συντεχνίες εναντίον της Κοινωνίας…
Μάζες (που δεν σκέφτονται, αλλ’ απλώς συμπεριφέρονται ιδιοτύπως, κινούμενοι και από την ψυχολογία της μάζας…) εναντίον του κοινού – συλλογικού καλού!...
Σ’ αυτή την χώρα, φοβούμαι, κυρίως “απεργεί” και “απέχει” το μυαλό, η λογική, η σύνεση!... Και δεν “απεργεί” ποτέ η αυθαιρεσία… Κι οι τραμπούκοι στήνουν χορό στους δρόμους!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου