…Του άρεσε να ταξιδεύει…
Όχι ως έκφραση αρνητικής φυγής…
…αλλά ως έκφραση δημιουργική…
Για τη μαγεία της εξερεύνησης και της ανακάλυψης…
…της γνώσης…
Οι ανοιχτοί ορίζοντες άνοιγαν και το μυαλό του…
(Η μαγευτική και μεταμορφωτική δύναμη των ταξιδιών…)
Κι όταν δεν ταξίδευε…
…άφηνε το μυαλό και τη φαντασία του να ταξιδέψουν…
…να τον ταξιδέψουν…
Όλα αυτά άλλαξαν…
…κατά τρόπο μαγικό…
…θαυματουργικό…
Όταν τη συνάντησε…
(Όχι, δεν ήταν σε κάποιο ταξίδι του, για να πει κανείς πως ήταν μια σειρήνα που τον μάγεψε με το τραγούδι της…)
…Κι αμέσως άλλαξαν όλα!
Εντός του!
Ανατράπηκαν και οι αξίες του και οι προτεραιότητές του και τα “θέλω” του…
Τι νόημα είχαν, πια, τα ταξίδια;…
(…αν ήταν ταξίδια μακριά της;…)
Τα απαρνήθηκε όλα!
(Όχι γιατί του το ζήτησε. Όχι “για χάρη της” που λένε… Όχι για να της δείξει κάτι… Αλλά γιατί έτσι ένιωθε!...)
Τι να του κάνουν, τι να του προσφέρουν τα ταξίδια;…
Τώρα πια ταξίδευε η καρδιά…
Κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό…
…αυτό που είχε γι’ αυτόν σημασία…
Το “πάθος” για εξερεύνηση και ανακάλυψη, μετουσιώθηκε:
Εξερευνούσε, πια, τον άλλο άνθρωπο…
…τα μυστικά μονοπάτια της ψυχής…
…το ξωκλήσι που είχε χτίσει, τόσα χρόνια, και είχε ιστορήσει – αγιογραφήσει εντός της…
…τις στολισμένες κάμαρες και τα σαλόνια τα πλουμισμένα απ’ τα χαρίσματά της…
Διάβαζε, στις πληγές της, την ιστορία της ζωής της…
Αφουγκραζόταν, στις ανάσες και στους λυγμούς της, τους πόθους της τους κρυφούς…
Και δεν υπήρχε, πιστέψτε με, άλλο ταξίδι που να το είχε ευχαριστηθεί ποτέ περισσότερο, να του είχε χαρίσει περισσότερες εμπειρίες, να την είχε κάνει πλουσιότερο, να τον είχε κάνει σοφότερο…
Μα… όλα τα ταξίδια έχουν και τα προβλήματά τους…
…και τα όριά τους…
Ιδίως δε, κατά πως φαίνεται, αυτά που έχουν να κάνουν με ανθρώπους…
…ανθρώπους που κουβαλάνε αποσκευές βαριές, εμπειρίες, πληγές, ευαισθησίες, αγκυλώσεις…
(Και αναφέρομαι, βεβαίως, τόσο στους μεν, όσο στους δε, τόσο στους ταξιδιώτες, όσο και στα ταξίδια τους…)
[Συνεχίζεται…]
2 σχόλια:
Πάρα πολύ μου άρεσε Στέφανε.
Έτσι είναι όπως τα γράφεις.
Και η αλήθεια είναι ότι σπάνια τα "ταξίδια" κρατάνε για πάντα.
Αλλά όσο διαρκούν - φτάνουν για μια ζωή.
:-)
Oλα τα ταξίδια είναι όμορφα και σε γεμίζουν χαρά, εμπειρίες, ανακαλύψεις, γνωριμίες με καινούργιους ανθρώπους. Ετσι και το ταξίδι για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας είναι ωραίο, δύσκολο, γεμάτο πόνο πολλές φορές, αλλά όταν φτάσεις στο τέλος του η αγαλλίαση, η ηρεμία, η γαλήνη κυριαρχούν την καρδιά και την ψυχή. Αυτή είναι η ανταμοιβή σου. Και μετά αρχίζει το ταξίδι για να γνωρίσεις τον φίλο σου, τον σύζυγό σου, τον σύντροφο, τα παιδιά σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, να τα κατανοήσεις και να καλυτερεύσεις τις σχέσεις σου μαζί τους. Ολοι όταν ανακαλύψουμε τα κομμάτια του εαυτού μας και τα αποδεχθούμε τότε μόνον μπορούμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά με τους άλλους, να χαιρόμαστε μαζί τους, να λυπόμαστε γιατί όλοι μας έχουμε κάποια κομμάτια του άλλου. Αυτό το ταξίδι προς την αυτογνωσία είναι ένα επίπονο ταξίδι αλλά ταυτόχρονα όμορφο και γεμάτο ανακαλύψεις ευχάριστες και δυσάρεστες. Η αυτογνωσία είναι αυτή που οδηγεί στην ανθρωπογνωσία.
Δημοσίευση σχολίου