Ιστολόγιο; Γιατί;

Όχι, δεν είμαι εγώ ο Γλάρος Ιωνάθαν. (Κάθε γλάρος, βλέπετε, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει διαφορετική προσωπικότητα…) Μα κι εμένα μ’ αρέσει να πετάω!... Και, σε κάθε περίπτωση, δεν είμαι απ’ αυτούς που θεωρούν το «φαγητό» ως το πιο σημαντικό στη ζωή. «Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος». Ο άνθρωπος, ως άνθρωπος εκ του άνω+θρώσκω (:κοιτάω ψηλά…), έχει άλλα, πολύ πιο σημαντικά, για ν’ ασχοληθεί στη ζωή του…


…«Να δημιουργήσει και να γράφει ένα blog;», θα με ρωτήσετε. Λοιπόν, ήρθε η ώρα (το νιώθω ως υποχρέωσή μου απέναντί σας) να εξηγήσω γιατί αποφάσισα ν’ αρχίσω αυτό το ιστολόγιο.


Κατά καιρούς γράφω, από εσωτερική ανάγκη έκφρασης, κείμενα με σκέψεις και συναισθήματά μου. Εδώ και χρόνια!.... Σε χαρτιά που ήδη μπορεί να έχουν κιτρινίσει από την πολυκαιρία... Τα τελευταία χρόνια, κάποια από τα κείμενά μου δημοσιεύτηκαν σ’ ένα πολιτιστικό περιοδικό. Φίλοι, γνωστοί ή/και άγνωστοι εκφράστηκαν κολακευτικά. Δεν αξίζει να παινεύομαι γι’ αυτό: Ήταν και άλλοι αναγνώστες, πολλοί περισσότεροι, που δεν εξέφρασαν καμιά άποψη, ούτε θετική ούτε αρνητική. Ίσως να ήταν οι ίδιοι αδιάφοροι, ίσως να ήταν τα κείμενα τελείως αδιάφορα….


Γι’ αυτό αποφάσισα να καταφύγω στην blog-όσφαιρα: Διότι είναι δυναμική και (ειδικότερα) διαδραστική. Διότι εδώ καθένας (σας) μπορεί να εκφράσει τις απόψεις του, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα, ελεύθερα. Μπορεί να συμφωνήσει ή (ακόμη καλύτερα;!...) να διαφωνήσει. Να προκληθεί διάλογος, συζήτηση (συν+ζήτηση) για το αληθές και το ορθό. Το περιμένω, το ελπίζω, το εύχομαι…