…Λογοτεχνία και Πορνογραφία… …Νομοθέτης και Δικαστής…
(*) Διευκρινίζω ότι ο υπότιτλος είναι αυτοσαρκαστικός και δεν αναφέρεται σε κείμενο κανενός τρίτου!...
Διαπιστώνω πως τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή μια δικαστική απόφαση, γίνεται πολύς λόγος, για άλλη μια φορά, για ένα ζήτημα παλιό: Για την λογοτεχνία και την πορνογραφία.
Έγραψαν, για παράδειγμα, σχετικά, από αυτούς που διαβάζω συστηματικά [επειδή η τύχη το έφερε και έπεσα, κάποια στιγμή, στα ιστολόγιά τους και μου άρεσε ο τρόπος που έγραφαν, οι απόψεις τους και η θεματολογία τους] οι ακόλουθοι ιστολόγοι:
- Τα παράπονα σας στο Mixer» [http://rodiat7.blogspot.com/2008/04/zig-zag-nerantzies.html ] &
- «Τα παράπονα σας στο Mixer» [http://rodiat7.blogspot.com/2008/04/apofasi-gavala.html]
- «Ροϊδη εμμονές» [http://roides.wordpress.com/2008/04/15/plev15apr08/]
- «Memoryland» [http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2008/04/blog-post_15.html]
- «E-lawer» [http://elawyer.blogspot.com/2008/04/blog-post_15.html] &
- «E-lawer» [http://elawyer.blogspot.com/2008/04/blog-post_16.html]
Και προφανώς θα είναι κι άλλοι…
Δεν θα πάρω θέση για το θέμα. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Δεν είμαι έτοιμος: Δεν έχω εμβαθύνει στο θέμα, δεν έχω ακούσει και διαβάσει όλες τις απόψεις (σας), δεν τις έχω επεξεργαστεί νοητικά, δεν έχω σταθμίσει τα εκατέρωθεν επιχειρήματα… [Και, σε τελική ανάλυση, δεν με πειράζει να μην έχω άποψη κατασταλαγμένη, επί παντός του επιστητού και να το παραδέχομαι...]
…Σκέπτομαι πως πρέπει να ξεκινήσω (ή να ξεκινήσουμε…) από κάπου: Να βάλουμε τα όρια… να οριοθετήσουμε… δηλαδή να διατυπώσουμε ορισμούς! Τι είναι, λοιπόν, λογοτεχνία; Και τι είναι, περαιτέρω, πορνογραφία; Ανοίγω ένα λεξικό, του Μπαμπινιώτη για παράδειγμα. Διαβάζω:
«Λογοτεχνία: Η καλλιέργεια του έντεχνου λόγου, η παραγωγή έργων ποίησης ή έντεχνης πεζογραφίας [κ.λπ.]»
«Πορνογραφία: Η παραγωγή πορνογραφικών έργων […] Πορνογραφικός: Αυτός που αποσκοπεί στην ερωτική διέγερση με την ακριβή απεικόνιση ή περιγραφή σεξουαλικών πράξεων ή την επίδειξη γυμνών σωμάτων σε προκλητικές στάσεις [κ.λπ.]»
Ίσως να μου πείτε, κάποιοι από σας, πως δεν συμφωνούν απόλυτα μ’ αυτούς τους ορισμούς, ή πως κατά τη γνώμη τους δεν είναι πλήρεις. Εντάξει, εγώ να συμφωνήσω! Δώστε μου, όμως, σας παρακαλώ, έναν δικό σας ορισμό. Να δούμε, να διαπιστώσουμε, εάν υπάρχουν κατ’ αρχάς (και κατ’ αρχήν!...) κοινά σημεία, αφετηρία για την εποικοδομητική συζήτηση, που είναι, προφανέστατα, αυτό που όλοι μας επιδιώκουμε…
…Ανοίγω, εδώ, μια μεγάλη παρένθεση (που… ίσως και να μην την κλείσω καν!... Να την αφήσω ανοιχτή… για κάθε περίπτωση… για κάθε θέμα…): Η ίδια μεθοδολογία πιστεύω πως πρέπει να ακολουθείται, για αντίστοιχες εποικοδομητικές συζητήσεις, για «ένα σωρό» [και ουχί «του σωρού»…] θέματα, αν όχι και για όλα τα θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά: Να βάζουμε όρια… να κάνουμε οριοθετήσεις…να δίνουμε ορισμούς… Αυτή τη βαθύτατη σοφία, δυστυχώς, φοβούμαι πως την έχουμε ξεχάσει. Κι ας την κληρονομήσαμε, μαζί με άλλους θησαυρούς, απ’ τους αρχαίους μας προγόνους: «Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις»!...
Έτσι, θαρρώ, θα μπορούμε να πραγματευθούμε και τα άλλα φλέγοντα ζητήματα: Τι είναι τέχνη; [: «πώς ορίζεται;»…] και, περαιτέρω ποια είναι ενδεχομένως [αν έχει πράγματι…] τα όριά της;… Τι είναι σάτιρα και ως πού φθάνει; [εάν, επίσης, δεχθούμε, εάν συμφωνήσουμε, πως έχει όρια!... Αν, πάλι, συμφωνήσουμε για το αντίθετο… και πάλι «κανένα πρόβλημα»!...]
Καλώς ή κακώς νομίζω πως αυτή είναι η λύση. Ή, για να το διατυπώσω πιο ορθά: Εγώ προσωπικά δεν νομίζω πως υπάρχει άλλος τρόπος [Και θα είμαι ευτυχής να ακούσω κάτι διαφορετικό, ακόμα και ακραίο – επαναστατικό – ανατρεπτικό, με ανοιχτή διάθεση, να το αποδεχθώ….]
Μου έρχεται, περαιτέρω, στο μυαλό, ότι τέτοια όρια πολλά, βάζουμε ή έχουμε βάλει, έχουμε θεσπίσει στη ζωή μας, ως ομάδες και ως κοινωνία, για να συμβιώσουμε κατά το δυνατόν καλύτερα: τους κανόνες και τους νόμους! [Να ένα θέμα, μια συζήτηση, ιδιαίτερα σοβαρό, μ’ ένα σωρό εκφάνσεις!...]
Ας πούμε… οι νόμοι, οι διατάξεις που αφορούν στην ενηλικίωση του ατόμου. Και όλες τις συνέπειες που απορρέουν απ’ αυτήν. Κάποτε, για παράδειγμα, ψήφιζαν οι 25ρηδες. Μετά το όριο έπεσε στα 21. Τώρα είναι στα 18. Και υπάρχουν τάσεις και προτάσεις (συζητήσιμες!) πως το όριο αυτό θα πρέπει να πέσει ακόμα χαμηλότερα. Διότι οι νέοι, πλέον, στις ημέρες μας, ωριμάζουν σε μικρότερη ηλικία. [Δεκτόν!...] Είναι εύκολο να βγαίνουν κάποιοι και να λένε πως οι νόμοι γενικά, αυτός ο νόμος ειδικότερα, είναι «οπισθοδρομικός», «κατάλοιπο του παρελθόντος», πως «εκφράζει τη συντήρηση». Το δύσκολο νομίζω πως είναι να βγούν όλοι αυτοί απ’ την «καλόβολη μη-θέση» της κριτικής και να προτείνουν, δηλαδή να πάρουν θέση: Διότι τότε είναι σίγουρο πως ό,τι κι αν προτείνουν, σίγουρα θα δεχθούν κι αυτοί την κριτική που τους αρμόζει… Εάν προτείνουν, για παράδειγμα, «ψήφο στους 17ρηδες», θα «τους την πέσουν» οι 16ρηδες κι οι υπερασπιστές τους κ.ο.κ. Και, βέβαια, θα συνεχίσουν να ακούγονται οι ίδιες εύκολες και λογικοφανείς κριτικές που ακούγονται και ακούγονταν ανέκαθεν, πως δηλαδή «η ωριμότητα του ανθρώπου δεν εξαρτάται από την ταυτότητα, δηλαδή από την ηλικία του» και πως «είναι παράλογο να δέχεται ο νόμος πως κάποιος είναι σήμερα, 19.4.2008, ανώριμος, και αύριο, 20.4.2008, που συμπληρώνει τα 18 του, θα αποκτήσει ξαφνικά την ωριμότητα, λες και θα γυρίσουμε ένα διακόπτη»!...
[Σίγουρα είναι «άδικο», για παράδειγμα, όποιος γεννήθηκε στις 31.12.1990 να έχει δικαίωμα να ψηφίσει και όποιος γεννήθηκε μόλις μια μέρα (ή μια ώρα!...) μετά, στις 1.1.1991, να μην έχει αυτό το δικαίωμα!... «Είναι σκληρός ο νόμος, αλλά είναι νόμος»!... Πάντως, όμως, από την άλλη, σε περίπτωση άμεσης και επείγουσας επιστράτευσης, ο ένας θα κληθεί αμέσως για να πολεμήσει (και ίσως για να σκοτωθεί...), ενώ ο άλλος, ως «μικρός κι ανώριμος» θα το αποφύγει…]
Είναι κοινώς ή, έστω, ευρέως αποδεκτό, επαναλαμβάνω, ότι οι νέοι, οι έφηβοι, ωριμάζουν όλο και νωρίτερα. Ε, τότε, ν’ αποδεχτούμε το (αναμφίβολα χιουμοριστικό!...) σύνθημα που διάβασα κάποτε σε έναν τοίχο: «Δικαίωμα ψήφου στους 8χρονους»!...
Έγραψα για 8χρονους, ήτοι για παιδιά, κι ο νους μου πέταξε [και σας το καταθέτω] και σ’ ένα άλλο, συναφές, σπουδαίο θέμα, όπου προκύπτει ανάγκη για οριοθέτηση και ορισμό: Για πέστε μου, λοιπόν, σας παρακαλώ, όλοι εσείς που «στέκεστε κριτικοί απέναντι στους ορισμούς», κατά πως λέτε, διότι δεν εκφράζουν τη ζωή και το σφυγμό της [κριτική που δέχομαι μεν πως είναι καλόπιστοι και έχει κίνητρα ευγενικά, μα είναι, νομίζω, συχνά, πρόχειρη και αλόγιστη….] τι είναι, για εσάς, «παιδί»; Μη μου αρνηθείτε να μου δώσετε ορισμό, που μάλιστα να έχει και ηλικιακό όριο, διότι τότε θα σας θυμίσω πως, ανάλογα κι αντίστοιχα, θα πρέπει να προσδιοριστεί από τον νόμο, σε ποιους [εφήβους ή παιδιά;] θα πρέπει να επιτραπεί η εργασία. Διότι, φαντάζομαι, ως προοδευτικοί κι εσείς, πως αναμφίβολα θα αντιπαρατίθεσθε στην «παιδική εργασία», ένα από τα εγκλήματα που κατά κόρον διαπράττονται ιδίως στην Άπω Ανατολή και στην Ινδία. Και όχι μόνο αυτή, βεβαίως… Διότι υπάρχει ακόμα, σας θυμίζω, η παιδεραστία. Ως πραγματικότητα σε όλο τον κόσμο και ως αδίκημα… [Εκτός κι αν θέλετε να το καταργήσουμε ως αδίκημα, οπότε, βέβαια, αλλάζει η συζήτησή μας και τίθεται σε άλλη βάση, με άλλο αντικείμενο…]
…Μ’ αυτά και τ’ άλλα… νομίζω πως κατέληξα [εγώ, ο κατά βάση ουτοπικός υπερασπιστής της Ηθικής, που δεν έχει ανάγκη, μα ξεπερνά και καταργεί το Νόμο…], να υπερασπίζομαι το Νόμο. Και ειδικότερα τον Νομοθέτη. Που πρέπει μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή ν’ αποτυπώσει το κοινώς – κοινωνικώς αποδεκτό, το μέτρο ή το «μέσον» [υπό την έννοια της «μεσότητας»] και μάλιστα σε ένα κείμενο που να έχει κατά το δυνατόν διάρκεια [Μεγάλο – τεράστιο θέμα αυτό, των Νόμων και της θέσπισής τους, στο οποίο κάποτε θα πρέπει να επανέλθω, επισταμένως, οπότε και να εξετάσω και το εάν αυτοί πρέπει να δρουν απλώς ρυθμιστικά ή και παιδευτικά…]. Γι’ αυτό και συχνά καταφεύγει, κατά πως λένε οι ειδικοί, στη χρήση όρων και εννοιών «αξιολογικών»…
…που καλείται, ύστερα, ο Δικαστής [που φέρει και αυτός, συχνά, αντίστοιχα δύσκολο ρόλο με αυτόν του Νομοθέτη:] να νοηματοδοτήσει με περιεχόμενο κάποιες λέξεις, αφουγκραζόμενος και αυτός, πάλι, το κοινώς – κοινωνικώς αποδεκτό, αποτυπώνοντας το μέτρο και τη μεσότητα, «διχάζοντας»…
…μεταξύ «λογοτεχνίας» και «πορνογραφίας», για παράδειγμα, όπως στην προκείμενη περίπτωση…
…Κι έχοντας, έτσι, «κάνει τον κύκλο τους», οι σχετικές σκέψεις μου επανήλθαν στην αρχή. Και για να μην καταλήξουν «φαύλος κύκλος» αλλά, αντίθετα, «σπείρα δημιουργική», θα ήθελα τη δική σας άποψη, είτε ως σχόλια εδώ, είτε ως αναρτήσεις στα δικά σας ιστολόγια…
Εν αναμονή, λοιπόν, του τι εννοείτε εσείς «λογοτεχνία» και τι «πορνογραφία»…
…«διατελώ μετά τιμής» [όπως έλεγαν οι παλαιότεροι…] και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!...
9 σχόλια:
Γεια σου Στεφανε!:-) χαθηκαμε...
Ευτυχως που εστειλες το συνδεσμο, αλλιως πως θα σε (ξανα)εβρισκα;
Λοιπον... για λογοτεχνια, σατιρα, πορνογραφια, δεν εχω να γραψω και πολλα. Μονο για πορνογραφια που "εξυπηρετει" ανοσιες συμπεριφορες (παιδοφιλια π.χ.) μπορω να γραψω την αντιθεση μου. Ο,τιδηποτε βλαπτει/εκμεταλλευεται τα παιδια, ειναι εξοβολιμαιο. Νομιζω πως ολοι οι ανθρωποι συμφωνουν με μενα σε αυτο το ζητημα.
-->> Το ποστ σου παντως, εφερε στο προσκηνιο μια ανατρεπτικη σκεψη μου! Σχετικα με το δικαιωμα ψηφου εννοω. Να απαγορευτει με Νομο το δικαιωμα του εκλεγειν στους συνταξιουχους. Τοτε να δουμε ποιοι θα θελουν να χασουν το δικαιωμα ψηφου βγαινοντας στη συνταξη. Αυτοματη λυση του συνταξιοδοτικου και του ασφαλιστικου μαζι!!!
Θα αφήσω το ίδιο σχόλιο που άφησα στη ροδούλα:
Δε με λες ροδίτσα,
είναι το βιβλίο που συνουσιάζεται κάποια με το ψυγείο της;
Και καλά βρε παιδί μου, αυτός ο προβληματισμός της αποξένωσης και του παγώματος των ανθρώπινων σχέσεων, όπου ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι μόνο το σεξ, εννοείται προφανώς, έπρεπε να πάει σε δημοτικά σχολεία;
Στερέψαμε απο άλλη λογοτεχνία;
Δεν θα το παίξω παιδοψυχολόγος, διότι δεν είμαι, αλλά θα σου πω, ότι κάθε βιβλίο που αγόραζα και ακόμα αγοράζω για τη κόρη μου, το διαλέγω ένα ένα. Θέλω να της δίνω ότι καλλίτερο νομίζω. Η ίδια ας πάει να αγοράσει ότι γουστάρει και ότι θέλει, δεν πρόκειται ούτε να το κοιτάξω ούτε να το λογοκρίνω, αλλά όταν δίνω ένα βιβλίο θέλω να είναι ενα καλό βιβλίο.
Μήπως το ίδιο δεν κάνουμε για τους φίλους μας; Οταν πας ένα βιβλίο δώρο δεν διαλέγεις ένα καλό βιβλίο;
Δηλαδή τι το ιδιαίτερο είχε το βιβλίο της Σωτηροπούλου για να πάει στις παιδικές βιβλιοθήκες;
Η έχω λάθος πληροφόρηση;
Διότι για το βιβλίο κανείς δεν μιλάει αλλα για την απόφαση του Γαβαλά
Και συμπληρώνω: Μήπως ταιριάζει και με τα περί ΓΓ του πολιτισμού που χρηματοδοτούσε ταινίες όπως η γκόμενα του Μέτσοβου;
Τι να προσθέσω περί πορνογραφίας και λαγνίας;
Η Γέλινεκ τα κάνει και τα δύο φύλλο φτερό!
@Rodia:
Η ιδέα σου είναι πράγματι "ανατρεπτική"!... Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να υποσχεθούμε ψηφοφορίες συχνότερα!...
@Ange-ta:
Διευκρινίζω και τονίζω πως ούτε εγώ έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο και φυσικά πριν το διαβάσω δεν πρόκειται να το σχολιάσω!... [Δικαίωμα οποιουδήποτε να σχολιάζει θετικά ή αρνητικά ένα βιβλίο, ακόμα κι αν δεν το έχει διαβάσει - Προσωπικά, όμως, πιστεύω πως "δεν έχω τέτοιο δικαίωμα"!...]
Χωρίς ενδοιασμό θα πω ότι πορνεία είναι η ηθικολογία και ηθική ότι κάνει καλύτερο τον άνθρωπο.
Στέφανε, για το βιβλίο, το οποίο δεν έχω διαβάσει, το υποστηρίζω μόνο υπό την έννοια της ελευθερίας της γνώσης που οδηγεί στην σωστή επιλογή.
Τα παιδιά του Γυμνασίου, είναι παιδιά που "συχνάζουν" στο διαδίκτυο, στα μπαράκια, παρακολουθούν τηλεόραση κ.λπ κλπ
Ο νοών νοήτο.
:-)
Και
Καλή Ανάσταση Στέφανε.
:-)
@Vassia:
Καλή Ανάσταση και σε σένα, Βάσια!
...Και σε όλους μας!...
There is really no limit to the quantity of bullshit the so called progressive, or “democratic” if you wish, left is spitting out
This is the most preposterous, hideous, and offensive statement that I have ever read. It is the drop that made the bucket overflow. What we read in the aforementioned statement, it is the epitomy of pharisaism and hypocrisy which is the predominant characteristic of the subservient to the New Order left. They shed tears and crowed about the so called freedom of expression, but, in reality, they do care about their own freedom to vilify, curse, and silence whomever disagrees with their dictat. Zig-Zag is nothing but a fine pile of manure, a collection of unconnected sentences graphically describing the fantasies, the expectations, and particularities of the author. If this is the product of a leftist mind, I am sure that the authors who made the left proud and left their mark on the landscape of Greek literature, Varnalis, Loudemis, Ritsos, and so on, they will be resurrected by this affront and start slapping on the face all of these clowns who dare to call this garbage great literature worth reading. I’m sure if the paper on which it is printed on was of better quality, it could be used as toilet paper. For the time being, we hope that the author will make enough money, and that she will be able to buy some books of great literature, by great authors, such as Flaubert, Miller, Lawrence, Baudelaire, and saturate the empty space between her ears and maybe, her next book will be worth using as a kitchen towel, because we are sure that she is incapable to write anything but rubbish.
να περασεις υπεροχα..
καλη ανασταση σου ευχομαι..
φιλια
Δημοσίευση σχολίου