Θέλω να “κατέβω”…

“Σταματήστε τη Γη να κατέβω”…

[“Δός μοι πα στω και ταν Γαν κινήσω” (Δώσε μου μέρος να σταθώ και θα μετακινήσω τη γη)]

Όχι βέβαια γιατί ζαλίστηκα από τη “μονότονη” περιστροφή της γύρω από τον εαυτό της και την κίνησή της γύρω από τον ήλιο και στο σύμπαν γενικότερα…

…ούτε, φυσικά, γιατί κουράστηκα από τις ομορφιές της…

Αλλά διότι διαπιστώνω κι εγώ, μαζί με ένα μεγάλο αριθμό των κατοίκων αυτού του πλανήτη, πως πηγαίνει “από το κακό στο χειρότερο”… προς βέβαιη κλιματική αλλαγή ή/και πλήρη οικολογική καταστροφή…

Βεβαίως, και να “κατέβω” εγώ κι όλοι όσοι από τους υπόλοιπους “επιβάτες” διαβλέπουν την καταστροφή, καθόλου δεν θα βοηθήσει… Το σημαντικό είναι να “κατέβουν” αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες του κόσμου, οι ηγέτες των “G8”, μήπως κι αλλάξει η ρότα του πλανήτη και σωθούμε… Μα αυτοί, δυστυχώς, προβάλλουν, καθώς φαίνεται (λες και αφορά αυτούς!...) το ότι “ο κυβερνήτης – καπετάνιος εγκαταλείπει τελευταίος το σκάφος που βυθίζεται”… Έτσι τους είπαν, καθώς φαίνεται, αυτοί που τους έστησαν εκεί πάνω, εκμεταλλευόμενοι την φιλαρχία τους, για να παριστάνουν τους ηγέτες (αλλά να’ ναι, στην πραγματικότητα) μαριονέτες…

“Μοιραίοι”, όπως λέει και ο ποιητής… “Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, περιμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα”…

To θέμα είναι πως όλοι αυτοί, δηλαδή και οι ηγέτες και αυτοί οι οικονομικοί μεγαλοπαράγοντες που τους στηρίζουν, έχουν στη διάθεσή τους ένα σωρό “think tanks” και αναλυτές και εναλλακτικά σενάρια για κάθε κρίση, αλλά δεν έχουν, καθώς φαίνεται, απλή λογική, για να σκεφτούν πως η καταστροφή θα περιλάβει και θα έχει συνέπειες και για τους ίδιους και τα παιδιά τους…

“Μωραίνει Κύριος ούς βούλεται απωλέσαι”…

…Κι αυτούς… Κι εμάς όλους!...

Διότι όλοι έχουμε ευθύνη που φτάσαμε ως εδώ:

“Οι λαοί έχουν την εξουσία και τους πολιτικούς που τους αξίζουν”….

…Κι αυτό ισχύει, βέβαια, και για την Ελλάδα!...

“Σταματήστε την Ελλάδα να κατέβω”…

Διότι η Ελλάδα τρέχει ανεξέλεγκτα. Στην λεωφόρο της… “προόδου”. Προς τον κατήφορο. Χωρίς φρένα… Και με οδηγούς και πλήρωμα υπνωτισμένους, μεθυσμένους… Αλλά, πάντως, ανέκαθεν (και τώρα ακόμα!...) “μες στην καλή χαρά”!... Με γλέντια και τραγούδια, χαρές και γέλια… [“Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν” και “Γελά μωρός καν τι μη γελοίον ει”…]. Τρέχουμε, καθώς είπα, χωρίς φρένα… δηλαδή χωρίς φρένας… Με δύο οδηγούς να εναλλάσσονται (όπως απαιτεί ο νόμος, για… ασφάλεια στην οδήγηση και στην δημοκρατία!...), αλλά χωρίς να ελέγχουμε αν και οι δυό τους είναι “βαθιά νυχτωμένοι”, νυσταγμένοι… ή το ίδιο μεθυσμένοι με εμάς. Και, παράλληλα, αχόρταγα… διψασμένοι για εξουσία και εφήμερες δόξες και τιμές… [Για υστεροφημία ούτε λόγος!... “Apres moi le deluge”…. “Μετά από μένα το χάος και η καταστροφή”!...]

“Σταματήστε την Ελλάδα να κατέβω”…

…Μα πού να πάω, αφού την Ελλάδα και τον Έλληνα τους κουβαλάω μέσα μου;!...