“Καλή Χρονιά”… και άλλες ευχές από τον… “τρελό της γειτονιάς”

1.1.2009

Θυμάστε το τραγουδάκι “της γειτονιάς μας ο τρελός”;…

[…του Κώστα Χατζή, σε στίχους της Σώτιας Τσώτου, που μπορείτε, αν θέλετε, να τους βρείτε εδώ: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=32375]

Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ συχνά…

…ή, ίσως, κάπως έτσι λογίζομαι…

Νιώθω (ή λογίζομαι…) “τρελός”…

…διότι μετρώ τη ζωή με άλλα μέτρα, απ’ ό,τι οι πολλοί…

…ιδίως στην εποχή μας…

…ιδίως σ’ αυτή τη χώρα…

Κι είτε απομακρύνονται οι πολλοί από κοντά μου… [πώς να συγχρωτίζεσαι με έναν “τρελό”;…]

…είτε απομακρύνομαι εγώ από αυτούς [κι από τις “λογικές” τους και τις συμπεριφορές τους…]

Νιώθω εξόριστος…

…ίσως κι αυτοεξόριστος…

“Είμαι αλλουνού… είμαι φεγγάρι άλλου ουρανού”…

…Ή, ορθότερα:

Είμαι “αστεράκι” άλλου ουρανού…

…πολίτης άλλου ουρανού…

Και, πάντως, “πολίτης”.

Kι όχι “υπήκοος”!...

…και δη υπήκοος ενός κράτους παράλογου…

[…που υπάρχει μόνο και μόνο “με τη λογική” του “να υπάρχει για να υπάρχει”!... Και “πέρα από κάθε λογική” του να υπάρχει για να βοηθά τους πολίτες του…]

…για το οποίο κράτος, σημειωτέον, κάποιος “θείος” πολιτικός είχε πει ότι είναι “ένα απέραντο τρελοκομείο”…

[…λες και δεν συνετέλεσαν ένα σωρό πολιτικοί σ’ ετούτο το κατάντημα, και ο συγκεκριμένος, μάλιστα, λες και δεν ήταν υπεύθυνος τουλάχιστον για το “τρελοκομείο” των πόλεών μας, με την άναρχη δόμηση και τις αντιπαροχές!...]

Νιώθω (ή λογίζομαι…) “τρελός”…

…διότι μετρώ τη ζωή με άλλα μέτρα, απ’ ό,τι οι πολλοί…

Άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, “θα πουλούσαν την ψυχή τους στο διάβολο” για πλούτο, για δόξα, για προβολή...

…Εγώ θα χάριζα “το βασίλειό μου”… [όχι “για ένα άλογο”… ή ά-λογο… ούτε για κάτι παρά-λογο… μα για το υπέρ-λογο…] …για την ψυχή μου, για τον χαρακτήρα μου…

Παλεύω κι αγωνίζομαι για το αρχαιοελληνικό ιδεώδες, την αρετή, για το “καλός κι αγαθός”…

…κι οι περισσότεροι συνάνθρωποί μου με λένε, πλέον, “αγαθούλη”…

Άλλοι κάνουν ετήσιο απολογισμό οικονομικό. Και μόνο οικονομικό.

Εγώ προτιμώ άλλου είδους, κυρίως, απολογισμό. Όπως εκείνον που έκανα κι έγραψα, για παράδειγμα, πέρυσι τέτοιες μέρες, για το “γεώργιόν” μου… [διαβάστε, αν θέλετε, εδώ: http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/01/blog-post_04.html. Έτσι κι αλλιώς, τώρα που το ξαναδιάβασα κι εγώ, είναι σαν να το έχω γράψει μόλις σήμερα…]

-Καλά, τρελέ και τρελαμένε, θα με ρωτήσετε, ίσως, τώρα. Πώς και γιατί “τα πήρες” έτσι τώρα, Πρωτοχρονιάτικα;…

Διότι σκέφθηκα, ως τρελός, πως…

…η Πρωτοχρονιά δεν είναι τίποτα άλλο, ουσιαστικά, από μια σύμβαση και μόνο…

[…Όπως και ο χρόνος, άλλωστε…]

…Η Πρωτοχρονιά, με άλλα λόγια, δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα!...

Ο καθένας μας μπορεί να ορίσει την δική του μέρα ως Πρωτοχρονιά!...

Από τότε που συνειδητοποίησε γιατί ζει, για παράδειγμα!...

…ή από τότε που αποφάσισε ν’ αλλάξει ρότα στη ζωή του… ν’ αλλάξει συμπεριφορά… ν’ αλλάξει συνήθειες… ν’ αγωνιστεί ν’ αλλάξει χαρακτήρα…

…ή, πάλι, από τότε που αγάπησε!...

Και, τέτοιες μέρες, με την αλλαγή του χρόνου, εγώ, ως τρελός, θα ευχηθώ:

Καλά Χριστού-γεννα [από το «Χριστός»] ή, έστω, Καλά Χρηστού-γεννα [από το «χρηστός»] μέσα μας!

Καλή Ανάσταση! [στον καθένα μας!]. Ανά-σταση!

Καλή Μεταμόρφωση! [κι ας μην υπάρχει, απ’ ό,τι ξέρω, τέτοια ευχή, εγώ προσωπικά [“τρελός είμαι, ό,τι θέλω λέω!”...] τη θεωρώ από τις σπουδαιότερες ευχές και, αντίστοιχα, γιορτές του χρόνου: Μετα-μόρφωση!...]

“…να’χαμε ακόμα άλλους δυο τέτοιους τρελούς”, τελειώνει το τραγούδι…

Ευτυχώς έχω βρει πολύ περισσότερους!...